öncelik eser ne bir roman ne bir öykü. sabahattin ali'nin de ifade ettiği gibi novelladır.
uzun süredir kulağıma çalınan -hatta çocukluk yıllarımda kürt mantolu madonna diye dalga geçtiğimiz- eser.
bu sıralar içimdeki kitap okuma aşkı ve çevremde söylemlerine değer verdiğim insanların önerisi sonucu alıp, tek solukta okuduğum sabahattin ali eseri.
neresinden nasıl başlasam bilemiyorum.
sanırım sondan başlayacağım. eseri bitirdiğimde içimde birkaç duygu birden cereyan etti; hüzün, öfke, tepkisizlik.
okuruna eser boyunca, çok fazla duygu vermeyen, okuru sadece düşündüren sabahattin ali, eserin sonlarına doğru, okura birçok duyguyu fazlasıyla hissettiriyor.
eseri okuduktan sonra günlük hayatta sıkça kullandığımız "ne yaşadığını bilemeyiz" cümlesi katbekat anlam kazanıyor.
eser psikolojik açıdan çok başarılı; kitap okurum, bitiririm, tatmin olurum fakat ilk defa bir kitap bende bu kadar yoğun tekrar -kapağını kapatır kapatmaz- okuma isteği uyandırdı. her cümlesi insan hayatına, duygularına, düşüncelerine dair muazzam tespitler içeriyor.
