Bir şey kalbinizdeki huzuru bozduğunda ondan vazgeçin.
Hz. Muhammed sav.
Bir şey kalbinizdeki huzuru bozduğunda ondan vazgeçin.
Hz. Muhammed sav.
“Sustu. Konuşmak gereksizdi.
Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti.
Biliyordu; anlamazlardı.”
Ne düşünüyorum biliyor musun birka.
Ortalık biraz karanlık gibi galiba bir yerlerde birileri bana bir sürpriz hazırlıyor.
Ondan karanlık . Işıklar yanacak, mumlar uflenecek ve karanlığın sebebi muştusuyla çıkacak ortaya.
Bir Uygur Türkü kardeşimizin Çin zulmü ile ilgili soyledikleri:
"- Çin zulmü gibi bir zulüm dünyada daha görmedim. Bir insan ne kadar canı var? Ne kadar dayanabilir? Anneler neye dayanamaz? Evlatlarına dayanamaz. Dünyada şunun bir örneği var mı? Çocuğunu öldürdükten sonra gelip diyor ki; 'senin oğlun bir kurşunla öldü parasını ver.' Ondan sonra diyor ki; 'Çocuğun ölmekte direndi, iki kurşun gitti, iki kurşunun parasını ver.' Annesinden istiyor, babasından değil. Annesinden istiyor bunu. Ben eskiden Doğu Türkistan'da ölen kardeşlerim için ağlardım. Şimdi orada birisi öldü deseler mutlu oluyorum. Çünkü kurtuldu diyorum."
"Sizden önce gelip geçenlerin başına gelenler, sizin başınıza gelmeden, cennete gireceğinizi mi zannediyorsunuz? Onlara sıkıntılar ve felaketler dokundu, öyle sarsıldılar ki, elçi ve o’nunla birlikte iman edenler “Allah’ın yardımı ne vakit gelecek.” diye umutsuzluğa düşmüşlerdi. Şunu bilin, Allah’ın yardımı yakındır." (Bakara/214)
"Rasûlüm! Sakın, Allah’ı zâlimlerin yaptıklarından habersiz sanma! Allah onları cezalandırmayı, dehşetten gözlerin dışarı fırlayacağı bir güne ertelemektedir"
(İbrahim/42)
Bir bütün olamayan Türki coğrafyasının huzur arayışı normal değil mi?Ekonomide tasarruf,dinde şükür ve siyasette sabır.
"Ne elzemdir illet olan veba,ondan gayrısı da düşünülmemiştir hiçbir zaman."
Rabbimiz, Hz.Musa’ya dedi ki:
“İblisten bir sır öğren.”
*
Hz. Musa,
İblisi görünce; ondan bir sır, bir nişane öğrenmek istedi.
*
İblis dedi ki:
“Ben deme, ben gibi olursun.”
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
Lev Tolstoy