Yes-no komedisi patladı.
CHP Genel Sekreteri Önder Sav'la eski Bolu Valisi'nin baş başa sohbeti , vakit gazetesinde satırı satırına yayınlandı. CHP ortalığı ayağa kaldırdı. Makam odasında dinleme cihazı "böcek" arandı. Halbuki... Vakit muhabiri cep telefonundan Önder Sav'ı aramış , Önder Sav görüşmek istemediği için "no" tuşuna basmak istemiş , yanlışlıkla "yes" tuşuna basmış , telefonu sehpaya bırakmış , hat açık kaldığı için , muhabir de 44 dakika boyunca şakır şakır kaydetmişti. Yes'e no'ya basmayı beceremeyen muhalefet , AKP'nin ekmeğine yağ sürüyordu. CHP'linin CHP'ye ettiğini hiçbir AKP'li edemezdi.
Bence Atatürk'ün yaşadığı dönemde tek parti yönetiminde bile , sergilemiş olduğu en büyük özelliklerden biri ,öğrenmeye olan istekliliği idi. Yalnız Türk ulusunu değil , kendisini de sürekli olarak eğitiyordu. Birçok bakımdan sürekli bir değişimden geçmiştir Atatürk. Örneğin bir düşünce ya da kuruma ilgi göstermiş , onu incelemiş , belki uygulamıştır da ama bu yeni devletin gelişmeye , oluşup değişmeye koyuluşunda olduğu gibi , Atatürk'ün kendisi de bu devletle birlikte büyüyor , oluşuyor ve değişiyordu. Halkla konuşuyordu. Birçok önder gibi kendisini halktan soyutlamıyordu. Çevresinde hep halkı vardı. Bir düşünceye vardığında onu görüşmek ve tartışmak üzere her kesimden insanı çağırırdı. Profesörleri , devlet memurlarını , kimi kez sokaktaki yurttaşı çağırırdı. Bence yeni Türk devletinin nasıl olacağını belirleyen , bu üslup olmuştur.
Sayfa 368 - Porf. Dr. Heath LowryKitabı okudu
Hayatına kastedilmemesi için icabında canımızı feda etmeye azmetmiş olduğumuz büyük Atatürk gözümüzün önünde güpegündüz fani hayata veda edip gidiyor, herkes elleriniz kavuşturmuş, büyük bir acz içinde tazimkarane bir vaziyet almış duruyor ve kimsenin elinden bir şey yapmak gelmiyordu. Aman yarabbi... Adeta dehşet içindeydik.
Bir ara Hasan Rıza dayanamadı, büyük bir teessür içinde bana:
''Kılıç bak, koca bir tarih göçüyor'' dedi.
Saat tam 9'u 5 geçiyordu.
(Kılıç Ali Büyük Önder'in Koruması)
-Can_Dundar362.jpg){kind=small}
Önder'e göre gerçek mutluluk, çok çalışmak ve yalın yaşamakta yatıyordu.
Sayfa 137Kitabı okudu
Geçmişim,
hiç geçmeyecek,
zannedilen
günlerden ibaretti...
Seyahate, bölgeye dair yazılmış onlarca yazıyı, dokümanı okumanın yanı sıra son dönemlerde elime geçen ve çok yararlandığım iki kaynağı esas kabul ederek hazırlandım. Birincisi dünyaca ünlü Lonely Planet Yayınevi'nin 'Nepal' 'Rajastan', Delhi&Agra' kitapları, diğeri Zafer Bozkaya'nın 'Hindistan Gezi Rehberi' kitabı.
Ayrıca internetten indirdiğim dokümanlar da cabası...
Sayfa 20Kitabı okudu
Hindistan, özellik de Nepal, hayallerime gireli tam sekiz sene oluyor. Her iki kültür de beni kendine çekti durdu bunca sene. Vücuduma ilk virüsü salansa Nasuh Mahruki'nin 'Asya Yolları, Himalayalar ve Ötesi' isimli kitabı oldu.O zamanlar askerdeydim. Şırnak'ta komondo asteğmen olarak operasyonel birbirliğe çekmiştim kuramı. Bir kış vakti, karlı bir İstanbul sabahı Güneydoğu'ya uçarken çantama attığım birkaç kitaptan biriydi. İlk alışma günlerinde harika yol arkadaşı oldu. O koca koca soru işaretleriyle geçen ilk Güneydoğu günlerinde kader ortağı bütün asteğmen arkadaşlarım tüm benlikleriyle Şırnak'taydı. Bense İstanbul - Katmandu yolunda bir yerlerde.
Sayfa 20Kitabı okudu
" Düzelteyim en baştan; Sabahattin Ali ölmedi, başına sopa vurarak öldürdüler.
Orhan Veli belediyenin kazdığı bir çukura düştü ve akabinde beyin kanaması geçirip öldü.
Nazım Hikmet şiirleri ve yazıları yüzünden birçok kere yargılandı sürgünde, vatan hasretiyle öldü.
Ahmet Hamdi Tanpınar ölmeden evvel yazdığı pusulada; "İçimde her şey alt üst. Bittabi hastalığımdan ziyade parasızlıkla meşgulüm. Cebimde yalnız bir lira var. Parasızlığım büyük hastalıklar gibi hemen hemen hiçten başladı, büyüdü, çoğaldı beni altına aldı. Etrafım alacaklı ile dolu. Cebimde borç senetleri var.” diye not düştü tarihe.
Mehmet Akif Ersoy durumuna üzülüp, yiyecek ve ev eşyası getirmesinler diye oturduğu adresini değiştirdi nihayetinde yoksulluk içinde öldü.
Peyami Safa’da keza aynı akıbeti paylaştı. Safa, ev kirasını ödeyebilmek için telefonunu satılığa çıkardı ve son günlerinde hayatının özetini ; “Yarım asır süren uzun bir mahrumluk, hastalık ve işkenceden başka bir şey olmamıştır.” diyerek dile getirmeye çalıştı.
Onat Kutlar bombalı saldırıda katledildi.
Ümit Kaftancıoğlu “solcu olduğu için” silahla tarandı. Musa Anter hain bir pusuya kurban gitti.
Metin Altıok ve Behçet Aysan’ı diri diri yaktılar.
Uğur Mumcu arabasının altına konan bomba sonucu faili meşhur bir suikaste kurban gitti.
Unutmadan; Can Yücel’in mezarını balyozla parçaladılar.
Söyleyeceklerim bu kadar.”