''...birden yeni bir ortamda başka insanlar arasında kalınca, birini bile fark edemeden binlerce tuzağa düştüm. Bana karşı gösterdikleri içtenlikten uzak, yapmacıklı davranışlarda yalan ve ikiyüzlülükten başka bir şey bulunmadığı kanısına vardım. O andan itibaren insanlardan iğrendim.''
Dış tanıklığa önem veren kültürde bireyin vicdan oluşturabilmesi zordur. Vicdan ahlakı ancak bebeklikten itibaren gözlemleyen bilinci besleyerek, kişinin kendine hesap vermesinin gelişimiyle oluşabilecek bir erdemdir.
Dünya soğur, akşam serinlerken,
Benim sensiz sevinecek bir şeyim yok.
Kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim,
Ve işte en geniş cümlem:
İçimi açtım sana.
İçini açmak için.