"Marilyn Monroe öldü diyorum ona
Ölümü siyah bir kakül gibi alnına düşürmesini bildi
Şimdiyse Cennette Nietzsche'nin metresi olması gerekir
Bunları diyorum daha ne varsa diyorum
İşte hiçbir sebep olmadığını sevişmemeye
İşte çocukluğumdan beri içimde bir önsezi olduğunu
Bunun bir gün birine rastlamak gibi bir şey olduğunu
Belki de bir günler bunun için Aydın'da bulunduğumu
Zaten nedense hep bir şehirden bir şehre yolcu olduğumu
İşte eflatun kakalı çocuklar olduğunu Kütahya'da
Ankara'da dokunak Yozgat'ta becerik olduğunu
Van'da güreşçi develer gibi süslediklerini kamyonları
İstanbul'da minarelerin lirik olduğunu köprülerinse dialektik
Acemi bir bulut bozuyor bütün görüntüyü eski bir şarkı gibi..."
Sayfa 61Kitabı okudu
Daha dün akşamdan bir sıkıntı vardı içimde ; küçük bir önsezi gibi.Evdekiler dikkat etselerdi,yüzümden anlayabilirlerdi.
Mevsimlerin değişmez dönüşümü, dönen dünyanın çarkı, güneş tarafından birbiri arkasınca aydınlatılan toprağın dört ayrı yüzü, kaçan ve bizim de kendisiyle birlikte kaçtığımız hayat, göğsümü yine heyecanla doldurdu. Turnaların sesiyle içimde bu hayatın her insan için bir tanecik olduğu, başkasının var olmadığı, neyin tadını çıkarabileceksen burada çıkaracağın, bunun çabucak gelip geçtiği ve ölümsüzlük içinde insana bir fırsatın daha verilmeyeceği yolundaki korkunç önsezi yeniden yankılandı içimde. Bu amansız, amansız olduğu kadar da şefkat dolu uyarıyı duyan insan yüreği, zayıflıkları, anlamsızlıkları yenmek, tembelliğin ve yararsız büyük umutların üstesinden gelmek ve sonsuza kaçan her saniyeyi yakalamak kararı alır. İnsanın kafasında büyük örnekler canlanır; hiç olduğunu, hayatının küçük sevinçler,
büyük değersiz konuşmalar içinde geçtiğini açıkça görür.
Bilim, geçmişte ya da şu an mümkün olan şeylerin gözleridir. Önsezi ise yaklaşan şeylerin bilgisidir, ne kadar yavaş olursa olsun.
Sayfa 154 - Carpe diemKitabı okudu
"Biz binlerce saniyeler yaşıyoruz, ama, gene de biri, ancak bir tanesi tüm iç dünyamızı sonsuzca kaynayış haline getiriyor: Daha önce bütün özsuları içmiş olan iç çiçeğin bir şimşek gibi billurlaşmasını gerçekleştirdiği dakika (Stendhal bunu anlatmıştır), dünyaya getirişinkine benzeyen ve onun gibi kendi bedeninin sol göğsüne saklanmış olan sır. Hiçbir zihin cebiri onu hesaplayamaz. Hiçbir önsezi simyası onu keşfedemez ve ancak nadir olarak, içgüdünün kendisi onu anlayabilir."
Sayfa 148 - Gözlem Yayınları
İçimden, bir okurun kendisiyle ilişki kurmasına izin veren her kitabın ahlaki bir soru sorduğunu söylemek geçiyor.Ya da:Eğer bir okur belli bir metnin yüzeyinin altını deşmeyi başarırsa, böyle bir okur onun derinliklerinden ahlaki bir soru da getirebilir; bu soru yazar tarafından şu kadar kelimeye dökülmüş olmasa da, ama dolaylı olarak belirtilen mevcudiyeti gene de okurdan çıplak bir duygu, bir önsezi ya da sadece çok öncelerden bildiğimiz bir şeyin anısı elde etse de.Bu simya ile her edebi metin, bir anda metafora dönüşür.
Alberto Manguel
Sayfa 134 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Belleğin güvenilmez bir şey olabileceğini anlıyorum; çoğunlukla insan hangi koşullarda anımsıyorsa bellek onların rengini büyük oranda taşıyor, burada bir araya getirdiğim anılarım için de geçerli bu kuşkusuz. Örneğin o öğleden sonra yaşadığım şeyin bir önsezi olduğuna, o gün kafamdaki o tatsız imgenin, böyle uzun ve boş saatlerde insanın kafasından geçen sayısız düşlerden tam anlamıyla farklı-çok daha yoğun ve canlı- bir şey olduğuna kendimi inandırmanın bana çekici geldiğini anlıyorum.
Hayat
... Boka Yanoş, ciddi ciddi önüne, sırasına bakıyordu. Şimdi, ilk defa onun basit çocuk ruhunda, bir önsezi karanlıktan aydınlığa çıkmaya başladı. Tıpkı bizler gibi, kendine karşı hep savaşan, bazen acılı, bazen sevinçli köleleri olduğumuz bu hayat aslında neydi ki?
