Onsuzluk
Bugün günlerden yağmurlu bir cumaydı. İşten çıkmış otobüste kafamı cama dayayıp "çok eski şarkı" isimli müziği dinliyordum. Sözlerinde "iznin olmadan hala seviyorum seni" geçiyordu. Evet, onun izni olmadan hala onu seviyordum. Onu "kafamda dönüp duran plaklar" gibi çalıp duruyordum adeta...
Sanki bedenime tüm
"sen dersin “ben onsuz yaşayamam”
zen der ki “bağımlı olmadan sevmeyi öğrenmelisin”
sen dersin “yaptıklarını ona ödeteceğim”
zen der ki “şefkatle yargılamadan bakmayı bileceksin”
sen dersin “konuşalım, halledelim bu meseleyi”
zen der ki “sessizlikte saklı tüm çözümlerin”
sen dersin “her şeyim olsun isterim hayatta”
zen der ki “yoklukta dahi bolluğu hissetmelisin”
sen dersin “hayat geçiyor, yapacak çok şey var daha”
zen der ki “ne bu telaş? sen bir ruhsun, sonsuza kadar vaktin”
sen dersin “güzel şeyler hiç mi hiç değişmesin”
zen der ki “tomurcuk çiçek olur, açar, solar; göreceksin”
Karanlık madde yalnızca kütleçekim etkisiyle açığa çıkan, bizim meydana geldiğimiz atom ve moleküllerden farklı bir madde biçimidir. Karanlık maddenin doğasını araştırmak, bugün gökbilimcilerin başlıca ilgi alanıdır, fakat mevcut bağlamda önemli tek şey onun orada bulunuşu ve onsuz Samanyolu gibi galaksilerin oluşamamasıdır. Karanlık madde
Sayfa 76Kitabı okudu
Bir erkeği sevmek garip bir açmaz. Biliyorum. Vazgeçemem sanıyor insan ama en olmadık anda vazgeçebiliyor. Onsuz olamam sanıyor, yine de olabiliyor. Bir erkek bir kadının hayatında bir boşluğu doldurmuyor, bir bosluk açıyor içinde. Usul usul oyarak kalbini. Bundan böyle ne yasamak istersen yaşa.
Kaderini onun ellerine bırakma ama. Sen istediğin için olsun her sey. Ya da sen istemediğin için vazgeç. Kes at.
Sayfa 167Kitabı okudu
Kızın her şeyi ağır ağır içine işliyordu. Onda bir şey sevgilileşiyor, bu kızda her şey ağır ağır kusursuzlaşıyordu. Bir gün artık o hale geldi ki onsuz her şey, yalnız her şeydir. Artık ne masallar masaldır. Ne hikâyeler hikâye. Öyle bir dünya düşünelim ki hiçbir şairi yoktur. Öyle bir memleket düşünelim ki, müzik yasak edilmiştir. Meyhanelerin şarabı sirkeleşmiştir.
Düşünelim ki, bütün evlerin kapıları sokağa kapanmış, herkes evinin içinde perdeleri sımsıkı kapanmış eğlenir.
Fahri o kızla olmadığı zaman işte dünya bütün çıplaklığı, acılığıyla beraberdir. Bu kızla beraber olunca ancak eski rüyalarına, hulyalarına dönebilir. Ancak o zaman, müzik sesleri kahvelerden, kadeh sesleri meyhanelerden, çizme sesleri sokaklardan, şarkı sesleri pencereleri açık evlerden, öpüşme sesleriyse evlerin kapılarından çıkar gelir.
Sayfa 85Kitabı okudu
Gerçek onu aradığımız için,onsuz olamayacağımız için gereklidir,her işin başı olduğu için,bütün yaratıcılığımız,insan olmamızın sırrı,haklıdan yana olmamızla,gerçekle mümkün olduğu için bağlıyız ona. Bu bir tutkudur,tutkunluktur,mantığı hesabı olmayan bir tutkunluktur,insanoğlunun içinden,ruhundan bu duyguyu söktün mü kuraklık başlar,çölleşir dünya,hiçbir şey yeşermez,bitmez!Koskoca bir boşluk kalır,gerçekten koptuk mu,düşüncelerimiz fahişeleşir,kendini her gün başkasının kolarında bulan söz orospusu oluruz!..
Sayfa 66
Güngörmez
"Hiç sevmem kışları" derdi. Neymiş üşürmüş de kalın giymek zorunda kalırmış. "Hahh" dedim içimden. "Yazın da, kışın da mahallenin en pejmürdesi sensin..." Bunları o zamanlarda çok yakın olup da sevemediğim, şimdilerdeyse rahmetli olan canım arkadaşıma söylerken yıl 1995 aralığın 17'siydi.
Şimdiyse 2006 yazının
Kazanırken neyi kaybettin?
Yalnızca, ilerdeki bir hedef için yaşamak, sığ bir şeydir. Yaşamı dağın tepesi değil, eğimleri ayakta tutar. Her şeyin büyüdüğü yerdir burası.
Zen ve Motosiklet Bakım Sanatı, Robert M. Pirsig
Sosyal medya paylaşımlarında denk geldiğim bir şaka var: Antik felsefe “Ben kimim?” sorusuyla başladı, insanların yaygın kişilik sorunu yaşadığı
Öğrenilmiş çaresizlik Doğu toplumlarında normalleştirilmiştir. Öğrenilmiş çaresizlik gelenektir, töredir.
Öğrenilmiş çaresizlik tarihi, öğrenilmiş çaresizlik coğrafyası vardır.
Öğrenilmiş çaresizlik kaybedenlerin kimliği, kaderi, hayatı açıklama tarzı ve içinde yaşattığı hayat arkadaşıdır. Doğu insanlarının içinden öğrenilmiş çaresizliği çıkardığınız zaman 'kendine ait bir parça'yı kaybetmenin hüznünü yaşar. Hatta birçoğu onsuz nasıl yaşayacağını şaşırır çünkü onsuz hemen hemen hiç yaşamamıştır. Ondan kopamaz çünkü en kötü günlerinde yanında hep o vardır!
İdealizm yolunu seçtiğimizi varsayarsak, o zaman felsefenin ilk ilkesi için kendinde-anlığa dönmemiz gerekir. Ama bu hantal terimi düşerek Fichte'nin de yaptığı gibi 'Ben'den söz etmeyi yeğleyebiliriz. Böylece deneyimin doğuşunu bir bakıma 'kendi' yanından açıklama girişimine bağlanmış oluruz. Gerçekte Fichte genel olarak
Sayfa 53
Çok şeye sahibim. Ama onu düşünmek her şeyimi silip süpürüyor. Nelerim var! Fakat onsuz her şey bana hiç oluyor.
Sayfa 96Kitabı okudu
