İnsan niye mektup yazar? Ya yüzyüze gelince anlatmak istediklerini açık-açık söyleyemiyordur, ya da o ikinci kişi uzaktadır, onunla yüzyüze konuşma olanağı yoktur, oturur kâğıda döker anlatmak istediklerini.
Öyleyse, ikinci kişiye yazılan bir şeydir mektup. İki kişilik özel bir edimdir. Bu yüzden de gerek yazan, gerekse yazılan açısından çok çok kişiseldir.
Sayfa 5Kitabı okuyor
Seviyor musun mektuplarımı? Ben seni çok seviyorum.
Seni evrence seviyorum.
Kişi ancak eksiksiz bir mutluluğu (nasıl yakalamıştık.) Beykoz’da tadabilir (saçlarından baharı)
Sen uyuyabildin mi? Verilen yemekleri yedin mi? Tavuğun bir budunu o yanındaki kadına ver, gerisini bir oturuşta yersen çok sevinirim. Werther de, Charlotte’un üst üste verdiği tereyağlı ekmek dilimlerini atıştırmadan edemiyordu. Unutma bunu.
Senin en çok sevdiğim yanlarından biri de, sokakta yaşlı ve anlaşmış bir çift gördüğün zaman duygulanmandır. Ne güzel duygudur o. Ben de öyleyim.
Düşünüyorum da aşk sözcüğünü de biraz eksik buluyorum şu senlen ben arasındaki ilişkiye. Daha büyük, daha sağlam bu bizimki. Aşk onun içinde sadece bir kısım galiba. Ötesinde aşkla birlikte, ama yer yer, zaman zaman onu aşan başka duygular, başka esriklikler, başka baş dönmeleri de var bizde. Seni seviyorum ve senin için her şeyim. Beni seviyorsun ve benim için her şeysin. Bir insan için şu kısa hayatta bundan daha büyük ne olabilir ki. Acaba Mecnun Leylâ’yı elde edip onunla evlenseydi, Ferhat Şirin’e kavuşsaydı, aradan bu kadar yıl geçtikten sonra bizim birbirimize olduğumuz gibi tutkun olabilir miydi? Yangın olabilir miydi? Sen ne dersin buna?
14 Temmuz 1972Kitabı okudu
"Ameliyatta bir yanım eksik kalırsa senden ayrılırım..."; n’olur, söyleme böyle şeyler. Ben sözler karşısında renk vermem, ama içime atarım onları. N’olur, zulmetme bana. Biz sadece birleşmiş değil, aynı zamanda kaynaşmış, hal-hamur olmuş, üç olmuş, göz olmuş kimseleriz. Sen ve ben yok. Sen-ben var. Bil bunu.
Bence de mektup, ancak elyazısıyla yazılınca mektup olur. Yazı makinesiyle yazılmış, faksla geçilmiş bir mektup, yazanın içtenliğini, elyazısının güzelliğini, çirkinliğini gizleyen, araya üçüncü bir kişi gibi yabancı bir aracın girdiği yapay bir mektuptur.
Erdal ÖzKitabı okudu
Sözcükler değişiyor. Anılar sözcüklerini değiştirmiyor.
Bu yüzden diyorum ki aşk eskidikçe aşktır
Sevgi eskidikçe sevgi.
Sayfa 106Kitabı okudu
Sevmek ne uzun kelime!
Sayfa 82Kitabı okudu
Seni sevmek ne güzel!
Sayfa 66Kitabı okudu
'Yaşar iyi ve güzel olan."
Sayfa 66Kitabı okudu
Bir çeşmeye koşar gibi koşuyorum sana.
Anlasana!
Sayfa 46Kitabı okudu