Ve ben, Efendim Fuzûlî'nin kölesi Kays, bağrımdaki bu gelincik tasvirine her bakışta talihsiz Rukâl'in al yanağındaki benini yeniden öpüyor olacağım. Rukâl, seni ne kadar çok sevmiştim, seni ne kadar Leylâ diye sevmiştim, Rukâl, bilsen ah!..Rukâl, güzeliğini ne kadar övsem, o kadar gerçeği söylemiş olurum!.. İnan bana Kafkaslar'ın şakayığı !.. Sen benim Dicle'de bıraktığım sevgilimdin. Dudakların dudaklarına karıştı onun.