DİPÇE :
"Akla pek güvenim yok. Akıl insanı er geç yaya bırakır. İnsanın her şeyden önce duyması gerek." diye düşünen ve yaşadığı çağın kokuşmuşluğunu bu duygusuzluğa bağlayan bir yazarla karşı karşıyayız.
Yazarın bu düşüncesi, eseri okuduğum her an karşıma çıktığı için incelememin yönü de bu minvale kayıyor ister istemez. Okurken
❝Gözlerinin pınarında
Bir bulut,
Boşandı boşanacak
Nerdeyse.
Aklımdan geçenleri
Okuyorsun su gibi.
Dünya gördü,
Bizi boğazladılar...
Tutma gözyaşlarını
Onur da ağlar...
Bırak yıkansın gökyüzü,
Lâcivert, yeşil, altın
Işıkları günbatının
İşte şafaktayız gene
Çırılçıplak
Ve mavi.❞
Sayfa 145 - Metis Yayınları / Beşinci Basım: Kasım 2011 / 40. Yıl Özel Basımı