Sana ne yaptılar böyle Kadın
Önce diri diri gömdüler toprağa
Toprak utandı dedi haşa
Ar oldun namus oldun
Çocuk oldun kız oldun kadın oldun çocuk yaşta anne oldun da insan olamadın kadın
Göz bebeklerin firar etmiş içindeki yangından
Gönül evin tarumar olmuş
İnancın kundaklanmış
Güvenin katledilmiş
Umudun hançerlenmiş
Ucu yanık Siyah beyaz bir fotoğraf gibi
Kalmışsın ömrünün kıyısında ..
sana ne yaptılar böyle Kadın
Ruhunu gömmüşler gamzende ki çukura
Yaşadığını sanmışsın bedeninin her soluğunda
Becerseler kaburgaları koyacaklar Adem in göğsüne
Kadın Hiç yaratılmasın diye.....
Onur Özkaya şiirim
Askerde mektup beklemek, hastanede ziyaretçi beklemek ne tuhaftı. Bir zaman ben de pencereden, balkondan tanıdıklarımı belder dururdum. Ben de ziyaretçisi gelmeyen hastaların çektiği acıyı çektim. Ben de koltuk değneğiyle dolaşan hastaların yanında kaldım. Sekiz aydır köyünden mektup alamayan askerin yanık hasret türkülerini dinledim. Mektup yazdırırken "Çamış öküzlere selamı unutma" diye gözleri yaşaran kadınlarla ben de ağladım. Bazen bir sigarayı paylaşarak iki kişi içtiğimiz oldu
Sayfa 134Kitabı okudu
Sorsan insanız ya ..İnsan yenilir bazen öyle ekmek arası peynir bir bardak çay ile değil tabi.. Yenilir insan bazen derin derin baktığı bir tek fotoğrafa kaybettiği sevdiği ise..Yenilir insan aşkta söylemediyse sevdiğine onu ne çok sevdiğini..İçi içine sığmaz olur..İnsan yenilir sevdiğinin başkasına gönlü var ise..kavuşamadıysa özlediyse deliler gibi görmek isteyip de göremiyorsa .. Yenilir insan özleme kadere kedere ayrılığa ve yalnızlığa ..bazen bir bardak çay a ..güzel bir tebessüme ..yanık bir türküye sevgilinin dudaklarından çıkan her kelimeye kelimeye ..insan hep yenik düşer içinde ki anlamsız yokluğa darlığa ...Ve insan nankördür unutur bir avuç çamur ve birkaç damla su .olduğunu yokk ama ben yarattım der ahanda şu dağları ovaları ..insan ister ister ister... Bilmek ister sığınmak ister.aşk ister para pul acılar bitsin neşe mutluluk gelsin der.lakin ne kendine gücü yeter ne de kadere .hayalini kendi kaderini de Allah çizer...Onur Özkaya..( kendi şiirim)