Bir insan başkalarını umursamaya, insanları birbirinden ayıran önyargı ve korku bariyerlerini yıkmaya başladığında duygusal ve ruhsal olarak Makro olmaya başlıyor. Bir insan kendi kökenini Makro benlik içinde, yani makrokozmosda ölümsüz bir ruh olarak hatırlayacak bir farkındalık düzeyine eriştiğinde, zihinsel olarak Makro olmaya başlıyor. O zaman, unutkanlığa veya daha az farkındalığa doğru mikrokozmik-makrokozmik farkındalık sürekliliğinde aşağı inerken birçok hayat yaşamış olduğunu idrak ediyor. O zaman geriye, tüm var olan, var olmuş olan ve var olacak olan ile makrokozmik bir’liğinin daha da büyük farkındalığına doğru tekamülsel yolculuğuna başlıyor.
Gerçekten sevdiğim pek az insan var; saygı duyduğum daha az insan var. Dünyayı tanıdıkça hoşnutsuzluğum daha da artıyor; her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına ve akıllı, duygulu görünenlere bile güvenilmeyeceğine olan inancım güçleniyor.
• J.Austen,
Gurur ve Önyargı
Onunla mutlu olabileceğine inanıyordu, artık bir araya gelmeleri imkansız göründüğü halde.
Sayfa 314Kitabı okudu
Ama hiç şimdiki kadar güçlü hissetmemişti böyle uyumsuz bir evliliğin çocuklarının ne dertlere katlanmak zorunda olduklarını; hiç bu kadar iyi anlamamıştı yanlış hedeflere yönelmiş yeteneklerin ne kötülüklere yol açtığını...
Sayfa 241 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
İnsan burada gezegenimizin ne kadar büyük olduğunu anlıyor, diyordu kendi kendine. Ama yine de insan kendini, yer ve yiyecek bulamamak, benzerleri tarafından rahatsız edilmek korkusuyla sıkışmış hissediyor. Korku, kin ve önyargı o geniş alemi bir stad kadar küçültüyor ve bu stadın ortasında iki zorlu ekip atom bombasıyla bir maç yapıyorlar.
Sayfa 120Kitabı okudu
