"Ve ben alıp başımı gidince akşamları içinde yorgun düştüğüm bahçemden dışarı, biliyorum; her yol götürür beni o yöne yaşanmamış hayatların tersanesine. Hiçbir ağaç yok orda, sanki kurumuş toprak çevresi duvarlarla sarılı, yedi kere hiç pençeresi yok sanki hapishane. Demir sürgülü büyük kapıları, engeller oraya varmak isteyenleri insan eliyle yapılmış parmaklıkları..."