"Daha önce Durango bombardımanını görmüştük. On dakika farkla kurtulduk, biz karayolundan yaklaşırken başladı. Uzaktan, bir tepenin yamacından izledik. Uçakların yaklaştığını gördük, Alman Junkers 52'ler. Ardından müthiş bir kükreme duyduk, kentin üzerinde devasa bir siyah bulut yükseldi. Daha sonra, gece vakti kente girdiğimizde kent
Sayfa 423 - VII VedaKitabı okudu
Bugüne kadar hayatını bir de tersten yaşama şansı bulamadıysa bu onun suçu değil. Hayat karşısına herhangi bir fırsat çıkarmadı, aksine her dönemeçte elini ayağını bağladı, sürekli sırtına yük yükledi, onu olduğu yere mıhladı.
Şimdi dünyanın sonuna gelmiş olması da ona sunulmuş bir armağan sayılmaz, hayat yine bir fırsat sunmadı, bağlarını inatla ve cesaretle çözen kendisi oldu.
Sayfa 12 - Can Yayınları
Yağmur onaylamaz bakışlarla kapının girişinde dururken, Çiçek kollarını masanın altından çıkan Bulut'un boynuna dolayarak "Biz barıştık ve bir daha küsmeyeceğiz anne. Lütfen Arkadaşım Sadece Bulut'tan uzak dur anne." diye uyardı. Kadının şaşkın bakışları altında, küs bir omuz attı.
Sayfa 257Kitabı okudu
Eğer benden, bütün öteki iktidar sahiplerinden daha iktidarlı dört insan göstermemi isteselerdi, Budha ile İsa'nın, Galileo ile Pithagoras'ın adlarını verirdim. Bu dört insandan hiçbiri, propagandaları büyük ölçüde başarı kazanıncaya kadar Devlet desteğinden yararlanmamışlardır. Yine bunların dördü de yaşarken büyük başarı kazanmamışlardır. Dördü de, birinci amaçları iktidar kazanmak olduğu takdirde etkileyebileceklerinden çok daha fazla etkilemişlerdir insan yaşayışını. Bunların hiçbiri, başkalarını köle durumuna getiren türden bir iktidar istememiş, insanları özgür kılacak türden bir iktidar aramışlardır, ilk ikisi bunu, başkalarını geçmek için çekişmeye yol açan arzuların nasıl dizginleneceğini göstermekle, sonra da köleliği ve boyun eğişi savunmakla yapmışlardır; öteki ikisi ise, doğal güçlerin nasıl kontrol altına alınabileceğini göstererek.
Sayfa 259Kitabı okudu
Acı Çekmek
Acı çekmenin anlamı bizim için açıklık kazandıktan sonra, görmezlikten gelerek ya da sahte yanılsamalar besleyip yapay iyimserliğe sığınarak, kamptaki işkenceleri önemsiz görmeyi ya da hafifletmeyi reddettik. Acı çekmek, sırtımızı dönmek istemediğimiz bir iş oldu. Acının, başarıya yönelik gizli fırsatlarını kavradık; bu fırsatlar, şair Rilke'nin şu dizeyi yazmasına neden olmuştu: "Wie viel ist aufzuleiden!" (Bitirilecek ne kadar çok acı var!) Başkalarının “bitirilecek işler"den söz etmesi gibi, Rilke de "acıların bitirilmesi”nden söz ediyor. Bizim için bitirilecek bolca acı vardı. Bu nedenle, zayıflık anlarını ve gizli gözyaşlarını minimum düzeyde tutmaya çalışarak, acının tamamını göğüslememiz gerekiyordu. Ama gözyaşlarından utanmamız gerekmiyordu, çünkü gözyaşları, bir insanın, cesaretlerin en büyüğüne, acı çekme cesaretine sahip olduğuna tanıklık ediyordu. Ancak çok az kişi bunu kavrıyordu. Ödemden nasıl kurtulduğuna ilişkin soruma, “Göz yaşlarımla dışarı akıttım," diye itirafta bulanarak yanıt veren bir yoldaşım gibi, bazıları, ağladıklarını utana sıkıla itiraf ediyordu.
