Kitaplarin icinde dikkatimi cekti ve iyiki aldim dedigim kitaplardan birisi. Okudugum Orhan Kemal'in ilk Romani ve gercekten hem akici hemde okurken aglatacak duygusal bir roman.
Annesiz babasiz büyüyen zavalli Nazan, kendi esine bile SIZ diye hitap eden ordan oraya savrulan gelin...Okurken hem cok üzüldügüm hemde cok kizdigim karakter...
En kötü sansi kötü bir Anneye sahip olan Mazhar, Nazan'a zamaninda asik olmus evlenmis ama bir türlü istedigi yakinligi ilgiyi görememis Avukat bir es...Vefasiz Es ilahi Adalet ile vefasiz jaleyi bulur...
Hacer, gencliginden beri her türlü fenaligi yapan cadi kaynana, galiba cadi kelimesi bile az kalir...en kötü sonu hak eden kisi
Haldun...Annesinin ve Babasinin uyusmazligi arasinda kalan ve dagilan ailenin ordan oraya savrulan minik masum cocugu
Neriman diger adiyla Jale...gecmiste esinden ilgi görmedigi icin bar hayatini secen ve orada Mazhari kendine asik eden hikayenin en sanslisi
Okurken cok duygulandim, özellikle nazanin hayatinin adim adim ucuruma gittigi bölümlerde göz yaslarimi tutamadim
herkese tavsiye ederim, iyi okumalar
Babaya Mektup”unu okurken yalnızca dünya edebiyatında değil, bizim edebiyatımızda da baba oğul ilişkisini anlatan birçok hikâyenin ve romanın olduğunu fark ettim. Nitekim Oğuz Atay’ın “Korkuyu Beklerken”deki “Babama Mektup”undan Orhan
