…kelimelerin yetersiz olduğunu düşünüyordum.
Sayfa 24Kitabı okuyor
“Merdivenin yanında, hiç açılmayan penceresi kuyuya bakan odaya geçtim, karanlıkta el yordamıyla hızla yatağımı bulup serdim, kendimi üzerine attım: Ah ne kadar da güzeldir çocukken haksızlığa uğrayıp, yatağa yatıp ağlaya ağlaya uyuyakalmak! Bir tek ben seviyorum kendimi ve bu yalnızlık o kadar acıklı ki, kendi yalnızlığıma ağlarken benim hıçkırıklarımı ve çığlıklarımı duyan sizler yardımıma geliyorsunuz.”
Sayfa 100Kitabı okuyor
Sorularının cevapları hep aynı ise…
Bir rüya gibi görmek ve okumak…
Sayfa 13Kitabı okuyor
"Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum."
“Aslında kimse ,onu yaşarken hayatının en mutlu anını yaşadığını bilmez.”
Sayfa 72
Sonuçları düşünürsen özgür olamazsın.
İyi bir eğitim zengin ile fakirin farkını ortadan kaldırır.
Sayfa 70Kitabı okuyor
Sen ne biliyorsun benim Allah'a inanmadığım?
Her halinden belli
Öyleyse neden inanmıyorsun ona
İçimde suya susamış, yeşermeye hazır bir sevgi de vardı...
Ölmüş olacağım o zaman , diyerek güldüm.
Şimdi orada siyasi bir bahaneyle seni birine bıçaklatsalar ya da sarhoş numarasıyla kim vurduya getirip birisi seni vuruverse?
Aramaktan, bakınmaktan, umutlanmaktan yorgundum; fena halde aşıktım ve üstelik, her akşam sabahlara kadar okuduğum kitabın etkisi ile kendimi yapayalnız hissediyordum.
Meydanın kalabalığı içinde satıcılar, arabalar, dükkanlar arasında dünyada yapayalnız kaldığımı düşündüm.