Kitabı okumama vesile olan yazarı Mehmet Yılmaz Bey'e müteşekkirim.Bu eserin yeri bende her zaman ayrı olacaktır.
Kitabı okurken aklımda hep bir söz ve bir şiir vardı.Söz kitapta da yer alıyor 'Bülbülü altın kafese koymuşlar ille de vatanım demiş' şiir ise Orhan Şaik Gökyay'ın 'Bu Vatan Kimin?' şiiri.İstemsizce bu ikili kitabı okurken hep kafamda mırıldandı durdu.Ve bir şeyin farkına vardım.Kitapta anlatılan olaylara ne kadar uzakmışım ben.Şimdiye kadar neden hiç merak edip de açıp bi okumamışım.Onlar benim tarihim değil miydi?Bundan sonra bu konularla ilgili okumalarımı artırmaya karar verdim.Hatta bizzat gidip o yöreleri gezip oraların tarihini buram buram içime çekesim var.
Kitabı okurken kendimi bir puzzle oyunu içerisinde gibi hissettim.Olaylar parça parça.Bir olay anlatılırken hoop başka bir olaya geçiyoruz ve bunlar hep birbirini tamamlıyor.Ve en sonunda bütün parçalar yerine oturuyor ve görmek istediğimiz resim tamamlanıyor.
Duygu dolu bir eserdi.Vatan özlemi iliklerime kadar işledi.Bükreşte Romanyada Tunahan ne zaman bir Türkle karşılaştı ben de bir o kadar heyecanlandım ve sevindim.Vatansızlık ne demek bilmem ben ama vatansızlık ne demekmiş çok iyi anladım daha doğrusu hissettim.Kitabın anlatımı, olay akışı, dili her şeyini çok beğendim.Yazarını bu kitapla tanıdım şimdi ise yeni çıkacak kitaplarını sabırsızlıkla bekliyor olacağım.Keyifli okumalar.
