Tartışmayı başlatmak için, diyelim ki, yaşam yalnızca tek bir kere ortaya çıkmıştır ve bu yeryüzünde olmuştur. İnsanın bu varsayıma salt duygusal nedenlerle karşı çıkası geliyor: Bu, ortaçağ kokmuyor mu? Kilisenin bize Dünya'mızın Evren'in merkezi ve yıldızların da bizim haz duymamız için göğe asılmış ışıkcıklar olduğunu (hatta küstahlık ve komikliği sürdürüp , yıldızların bizim küçük yaşamlarımız üzerinde astrolojik etkiler göstermek için yön değiştirdiklerini) öğrettiği zamanları anımsatmıyor mu? Nasıl bir kibir ki, Evren'de ki milyarlarca ve milyarlarca gezegen arasından kenarda köşede kalmış gökadamızdaki, kenarda köşede kalmış Güneş Sistemimizin kenarda köşede kalmış Dünya'sını yaşam için seçilmiş varsayıyor? Tanrı aşkına, neden bizim gezegenimiz?