Parçalandım. Yazarın kalemine önyargılıydım nedenini bilmiyorum ama bu kadar bayılacağımı düşünmüyordum. Özellikle rs de gibiydim yine ve elimdeki kitapların hepsi kalındı. O yüzden korkuyordum, 500 sayfa olmasından mütevellit ama öyle su gibi aktı ki. sonlara doğru asla elimden bırakamadım her şey çözümlenirken,müfettişin “ben hep seni suçladım, anne.” sahnesi. Matt ile Olivia nın konuşmaları. Olivia nın tüm geçmişini Matt e anlatışı. “Ne bileyim, belki de bizim ortak noktalarımız yaralarımızdır. Birbirimizi daha iyi anlamamızı sağlayan şey, çektiğimiz acılardır.” deyişi. Polisiyeyi ve gerilimi doruklarda taşırken ve her bölüm sonunda şoklarda bırakırken aynı zamanda da çook kırıldım ben. Kitapta tek zorlandığım şey bir sürü karakteri barındırmasıydı ama puan kırmak o kadar istemiyorum ki. Yazarın diğer kitaplarını okumak için sabırsızlanıyorum. Kesinlikle öneririm. Dizisini izleyip izlememekte ise kararsızım.
“Galiba bizim ortak noktalarımız var” dedi adam. “Gördüğüm kadarıyla ikimiz de yalnız kurtlarız ya da sürüden ayrılmış köpekler. Açıkça söylemek gerekirse, toplumun bir kenara ittiği insanlarız. Kişiliğimiz itibariyle, örgütlü yapılara alışamıyoruz. Zaten örgüt gibi yapılar da bizim gibileri kabul etmiyor. Her şeyi tek başımıza yapıyoruz. Tek başımıza karar verip, tek başımıza hareket edip, tek başımıza sorumluluk alıyoruz. Yukarıdan emir alıyoruz, ama ne takım arkadaşımız ne astımız olan adamlarımız var. Sahip olduğumuz kafa ve kollarımız, tek dayanağımız. Öyle değil mi?”
Yazarın anlatım dilini seviyorum fakat henüz başlarda olmama rağmen beklentimi karşılamadı diyebilirim çünkü neden sayfalarca yazarın iyileşmemiş travmalarını okumak zorunda kaldığımı anlayamıyorum. Belki de kitabın başka bir bir adı olmalıydı.. kitabı bitirince düzenleme yapacağım.
Ek: Bu kitabı okumaya başlamadan hemen önce depresyondan yavaş yavaş çıktığım kendimi iyi hissettiğim bir dönemdi bu kitabın sonuna yaklaştıkça ise yeniden stresli,depresif ve agresif hissetmeye başladım. Ertelemenin nedenleri ve çözümleriyle ilgili anahtar cümleleri maksimum 20 sayfada anlatabilecekken; yazar yüzlerce alıntı ve referans ve de kendi yaşadıklarını bir iç dökme seansı olarak kitaplaştırıp satışa çıkarmış. Sosyal medya hesabında da bol bol kitabın tanıtımı var ve yazı yazmayı çok sevdiği için (çoğu insan kendini böyle iyileştirir) kendiyle konuşmalarını artık pazarlama unsuru olarak kullandığını düşünmeye başladım. Onlarca sayfa,kurban psikolojisinde olan ve bu ona bir şekilde konforlu geldiği için hala o psikolojiden çıkmayan birinin “ertelemek normaldir”, “ben şöyle yaptım bir de siz deneyin” temasının darmadağınık anlatıldığı alıntılarla ve depresyonla dolu iç dökme seanslarını okudum. Yazarla depresyon konusunda ortak noktalarımız olmasına rağmen bir çözüm sunmayan bir kitaptı. Benim için zaman kaybı oldu.
ErtelemeNihan Kaya · Eksik Parça Yayınları · 2023437 okunma
İsminden dolayı sürekli dikkatimi çeken ama okumak için bir türlü fırsat bulamadığım bir kitaptı. Okuduktan sonra keşke bu kadar ertelemeseydim dedim. Ama her şeyin bir anı vardır. O an da benim için şu andı.
Emma ile çok ortak noktalarımız var. O yüzden de kendimden çokça parça buldum kitapta.
Sevginin, kırgınlığın, hayallerin insanın hayatını ne kadar etkilediğini bir kez daha Emma’nın yaşadıklarıyla gördüm.
Kendinizi kaybettiğiniz yerde bulabileceğinizi düşünüyorsanız, okumanızı tavsiye ederim.
Yeraltı Adamı ile kesinlikle tanışmam gerekiyormuş, sonunda tanıştım. Onu tanıdığım için mi mutluyum acaba yoksa kendi gölgemi gözlemleyebildiğim için mi bilemedim. Yeraltından Notlar, benim çok çok içerideki yaralarıma dokundu ve adeta içimdeki ruh emiciyi göstererek "Bak, ona kulak asarsan yaşayacağın hayat bu işte!" dedi. Ben yeraltı
Ne var ki ilgimizi çeken tek şey ortak noktalarımız değil. Bizden farklı olan şeyler karşısında da büyüleniriz. Evrensellik tutkunları bu noktayı gözden kaçırırlar.