HK
Bügünün sorununun cözümü yarının sorununun cözümü olmayabilir
Ve
Önce cözümü konuşmak değil de
Önce sorunu mu konuşsak
Sorun ne
Bizim sorunumuz ne
İcinde bulundugumuz insanlığın sorunu ne
Ortak bir algi oluşursa
Muhtemeldir ki
Ortak bir kurgu ve hedef de olusacaktır
Tevhid dini inananlarıyız lakin rüzgarda savrulan yapraklar gibi darma dağınız gibi düşünüyorum
_Hiçbir şey söylememek amacıyla sürekli konuşuyorlar. Öfkeli sözlerle tatsız gerçeklerin üzerini örtme çabasından başka bir şey değil bu. Cüretli iddialar, politik ajitasyonlar, eşi benzeri görülmemiş anlamsız düşüncelerle iflah olmaz insanlar.
_Söylenenler sürekli tekrarlanırsa artık kanıta ihtiyaç kalmadan kesin gerçek olarak kabul edileceğine
Acı ve zillet yıldönümleri:
Bu yıl (1997), birinci sorunumuz olan Filistin ve Kudüs Sorunuyla ilgili önemli anıları yoğun bir şekilde yaşıyoruz.
Bu yıl, 1897 yılında İsviçre'nin Basel kentinde Theodor Herzl liderliğinde toplanan I. Siyonist Kongrenin ve bu kongrede kurulan Dünya Siyonist Teşkilatının yüzüncü yılıdır.
Bu yıl, Ekim 1917'de imzalanan ve Filistin'de Yahudilere milli yurt kurulmasına imkân veren Balfour Deklarasyonu'nun sekseninci yılıdır.
Bu yıl, 1948'de İsrail'in kuruluşuna zemin hazırlayan Birleşmiş Milletler'in 1947 tarihli Filistin'i bölme kararının ellinci yılıdır.
Bu yıl, 5 Haziran 1967'deki 'Altı Gün Savaşı'nda Kudüs, Batı Şeria ve Gazze'nin İsrail tarafından işgalinin otuzuncu yılıdır.
Bu yıl, Mısır Devlet Başkanı Enver Sedat'ın 1977'de İsrail'i ziyaret etmesinin yirminci yılıdır. Bu ziyaret Arap Dünyasının, İsrail'e karşı sergilediği ortak tavrında bozulmalara yol açmıştır.
Bugün bizler, bu acı olayların meyvelerini topluyoruz.
Bu meyvelerin en acı olanı ise İsrail'in; 250 milyonun üzerinde Arab'ın ve bir milyarı aşkın İslâm âleminin gözü önünde Birleşmiş Milletler ve ona bağlı Güvenlik Konseyi kararlarını hiçe sayarak, günümüzde kendini yegâne güç ve ilâh olarak gören ABD'nin de desteğini alarak belirli plan ve yöntemlerle Kudüs'ü Yahudileştirme çabalarıdır.
Sayfa 19 - Nida YayıncılıkKitabı okudu
«Biz!» dedi, «Ortak Pazar'a girerken, çok gelişmiş bir milletiz. Amerika'dan, ya da Almanya'dan yardım isterken, az gelişmiş hattâ hiç gelişmemiş bir milletiz!
Çözümlenemiyen bir sorunumuz daha var. Asyalı, Avrupalı olma işimiz. Biz Orta Doğu Paktı'na girerken Batılı, Cento'ya girerken Doğulu!.. Milletler arası Futbol Federasyonu'na girerken Avrupalıyız, İslam Konferansı'na girerken Asyalı!»
Sayfa 86Kitabı okudu
Viktorya dönemi ile ortak sorunumuz...
Yapmacık, ikiyüzlülüklerle, mizacımızın bütün sateliklerinin pohpohlanmasyla yeterince kirlenmemiş mi çağımız?
Sayfa 409Kitabı okudu
Neden hep umutsuz ve erinç değiliz!(?)
Bizim sorunumuz; 1939 itibariyle yozlaştırılan öğretimle devam edip, dallara ayrılmamız. Bu ayrılmaları hiç sorgulamıyoruz. Sorgulamak yiğitlik gerektirir. Bir türküde dendiği gibi: “Erkana girmek istersen, kendi özünü çek dara.” Tarafsız olarak baktığımızda, sabitleşmiş algılarımızın dışına çıkmak gerekiyor. Yani “Kabuğunu kırmak” deyimi,
Bu yıl (1997), birinci sorunumuz olan Filistin ve Kudüs Sorunuyla ilgili önemli anıları yoğun bir şekilde yaşıyoruz.
Bu yıl, 1897 yılında İsviçre'nin Basel kentinde Theodor Herzl liderliğinde toplanan I. Siyonist Kongrenin ve bu kongrede kurulan Dünya Siyonist Teşkilâtının yüzüncü yılıdır.
Bu yıl, Ekim 1917'de imzalanan ve Filistin'de Yahudilere milli yurt kurulmasına imkân veren Balfour Deklarasyonu'nun sekseninci yılıdır.
Bu yıl, 1948'de İsrail'in kuruluşuna zemin hazırlayan Birleşmiş Milletler'in 1947 tarihli Filistin'i bölme kararının ellinci yılıdır.
Bu yıl, 5 Haziran 1967'deki 'Altı Gün Savaşı'nda Kudüs, Batı Şeria ve Gazze'nin İsrail tarafından işgalinin otuzuncu yılıdır.
Bu yıl, Mısır Devlet Başkanı Enver Sedat'ın 1977'de İsrail'i ziyaret etmesinin yirminci yılıdır. Bu ziyaret Arap Dünyasının, İsrail'e karşı ortak tavrında bozulmalara yol açmıştır.
Meslektaşlarımla ortak bir sorunumuz
Türkiye' deki ücret politikaları gereği hemşirenin yaptığı işin ciddiyetine uymayan bir maaşla çalıştırılması mesleki mutsuzluğun diğer bir nedenidir. Eleman eksiği nedeniyle fazla mesai yapan, verdiğinin karşılığını alamayan bir grubun mutsuz olması doğal değil midir?
