Dostoyevski'nin son yıllarda tuttuğu inanç dayanağının faydacı ve ampirik oluşu hiçbir şekilde yalnız ona özgü bir şey değildir. O, çağının ve sınıfının geleneğini izlemiştir. Ortodoks kilisesinin öğretisine inanmış ve başkalarına da inanmayı salık vermiştir, çünkü -meseleyi kabaca koyarsak- bu inanç işe yaramıştır ve çünkü o olmadan, ahlak imkansız olmuş, dünyadaki hayat çekilmez olmuştur.