Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
İçerik açısından oldukça farklı bir anlatıma sahip. İnsanı düşündüren cinsten bir kitap. Dünya çapında oldukça dikkat çeken bir kitap olduğunu biliyoruz; fakat bizim kültürümüzde uzak olan yanı da olduğundan daha çok "eh işte bu yüzden sevginin bir ölçüsü olmalı" lafını içimizden geçirip devam ediyoruz.
Sansürsüz basım olduğu için ben
O ne bilgi ve kültür birikimi!
Kitabın tanıtımında zaten 1980'lerden başlayarak 2000'lerin başına kadar kaleme aldığı denemelerden oluştuğu yazıyor.Ben denemelerin içeriğini not etmeye çalıştım diyeceğim.Tabii ki hepsinin değil.
VALOIS'NIN YOĞUN SİSLERİ:Gerard de Nerval'e ait Sylvie&Rüya ve Yaşam:Ateşin Kızları kitabına adanmış bir
Kitap, Lord Alfred'e yazılan uzuncana bir mektuptan yada mektup, Lord Alfred'e yazılan kısa bir kitaptan ibaret.Wilde kendisini suçlayıp durur kitap boyunca,kitabın başlarında kendisini aklamaya çalıştığı ön yargısına kapıldım fakat cezasının bitmesine çok az kala kaleme aldığını öğrenince ,ön yargımdan kurtularak yazarın samimiyetine inanıp enfes bir şeý okuduğuma emin oldum.Bir aşk mektubu olduğu söylenmiş bazı yorumlarda ama insan sevdiğine bunu yapar mı? Wilde yapar.Bıçak gibi sözleriyle yapar merhametle.
oysa herkes öldürür sevdiğini
kulak verin bu dediklerime
kimi bir bakışıyla yapar bunu
kimi dalkavukça sözlerle
korkaklar öpücükle öldürür
yürekliler kılıç darbeleriyle
kimi gençken öldürür sevdiğini
kimi yaşlıyken
şehvetli ellerle boğar kimi
kimi altından elleri
merhametli kişi bıçak kullanır
çünkü bıçakla ölen çabuk soğur
kimi yeterince sevmez
kimi fazla sever
kimi satar kimi de satın alır
kimi gözyaşı döker öldürürken
kimi kılı kıpırdamadan
çünkü herkes öldürür sevdiğini
ama
herkes öldürdü diye
ölmez...
Az ilgi görmesinin sebebini bilmiyorum ama Oscar Wilde'ı Dorian Gray'in Portresini okuyanlar bilirler. Müthiş bir yetenektir. Diyaloglar o kadar etkileyicidir ki, film izler gibi okursunuz onu. Ciddi anlamda okuduğum yazarlar içinde belki de diyalogları en iyi yazan yazar olarak görürüm kendisini. Her sahne gerçektir.
Kitaba gelirsek; Kitapta iki uzun öykü ve üç masal bulunmakta. Kitaba ismini veren Lord Arthur Savile'in Suçu en uzun öykü olma özelliğini taşıyor. Kurgu, anlatım olayın akışı ve bağlantılar çok çok iyiydi. Konu kısaca şöyle; Lord Arthur bir davette el okuyucusu ile karşılaşır ve gizemli bir şekilde okuyucunun söyledikleri karşısında dehşete düşer. Daha sonra olaylar birbirini izler ve finalde müthiş bir şekilde hayrete düşersiniz.
İkinci uzun öykümüz Canterville Hortlağı; Bu öyküde bir aile bir perili bir ev satın alır. Aile reisi Mr. Hiram bunu bile bile yaptığı söyler. Hortlak herkes tarafından rahatça görülmektedir. Kızları Virginia hortlakla bir şekilde diyaloğa girer ve olaylar birbirini izler. Gerilim ve dramın bir arada işlendiği hikaye nefes kesiciydi gerçekten.
Masallara gelecek olursak; Mutlu Prens, Gül ve Bülbül ve Bencil Dev hepsi birbirinden güzel masallardı. Özellikle Mutlu Prens'e bayıldım. Yetişkinlerin bile sıkılmadan okuyabileceğini düşünüyorum. Özellikle çocuklarında bu tarz masalları çok seveceğine eminim. Okuduğum versiyon Kırmızı Kedi yayın evine aitti. Keyifle okudum tavsiye ederim.
Okuduğum her sayfada yazarı içimde hissettim.Karakter farklılıklarını isteklerini ve güzellik anlayışını kavramaya çalıştım.Dış güzellik üzerinde fazla durması hoşuma gitmese de Dorian Gray'in iç dünyasını bir muhteşem anlatmış.Lord Henry'in Dorian Gray'e aşıladığı Hazcılık duygusu Dorian'ın sonunda laneti oluyor ve kitap olabilecek en güzel sonla bitiyor.Kitap hakkında pek bir araştırma yapmadım ancak şu sonuca vardığımı söyleyebilirim.Lord Henry Hazcılık duygusunu temsil ediyor ve soyut bir karakter bence.İnsanın aklındaki bir düşünce.Dorian Gray hazcılık duygusunun zehirlediği bir insan ve Basil Hallward ise hazcılık duygusunun kurbanı.Kesinlikle herkes okumalı.Önemli bir klasik.
Bilemedim bu yazdıklarım incelemeden sayılır mı Dostlar? Sadece hissettiğimi yazmak istedim, belki içsel bir hesaplaşmaydı benimkisi;
Dorian’ ın portresi gibi değil mi zaten hayatımız? Farklı pencerelerden bakarak farklı yorumlar yapıla bilinir bu güzel romana. Lakin okuduğumda bana hep kendi portremi düşündürdü..
Kâinatın sahibi bizlere öyle güzel ve öyle kusursuz bir portre ile göndermiş ki bu fani dünya ya! Bize de bu portreyi Baki Âlem’ e kadar en az kirlenme ile geri götürmek düşer. Dorian’ ın portresi misali Yaradanın vermiş olduğu aklı, iradeyi, vicdanı, merhameti, şefkati ve daha sayamadığımız bir sürü insani vasıfları emredilen şekliyle yaşamadığımız veya yerine getirmediğimiz, her anında biraz daha kirleniyor, biraz daha bozuluyor portremiz. Üstelik Yaradanın affından başka hiçbir şey silmiyor bu portremizde oluşan kirlilik ve bozulmayı.
Mevla’m bizleri Dorian’ ın düştüğü durumlara düşürmesin ve portremizi gerçek sahibimize götürebileceğimiz en güzel hali ile götürmeyi nasip eylesin inşallah. Gerçekten de okunası olağan üstü güzellikte bir şaheser, iyi okumalar diliyorum Dostlar…