Sille-yi dâr-üş-şifâ’dır sanmayın gök gürlüyor,
Bu yağan yağmur değil Asuman ağlar bana.
Manası;
(Gök gürlüyor sanmayın, vatanın sillesidir bu,
Yağan yağmur değil, gökyüzünün bana ağlamasıdır.)
Gönül garipliğim gelmesin mi hatırıma
Gelince naleleri bülbülün garip garip
Sayfa 546
Yatmış uyumuş bildiğim agah uyanıklar
Bir dahi uyanmaz mı ecep ah uyanıklar
Senden bilirim yok bana bir fâide ey gül
Gül yağını eller sürünür çatlasa bülbül
Etsem de abestir sitem-i hâra tahammül
Gül yağını eller sürünür çatlasa bülbül
Sultan Abdulhamid'in tahttan indirildikten sonra, yağmurlu bir havada ailesi ile beraber tren garına götürülürken söylediği beyit:
Sille-i dârü'ş-şifâdır sanmayın gök gürlüyor
Bu yağan yağmur değil âsumân ağlar bana
Osman Nevres Divanı
Gördüm açılırken bu seher goncayı hâre
Sordum n’ola bu cevr ü cefâ bülbül-i zâre
Bir âh çekip hasret ile dedi ne çâre:
Gül yağını eller sürünür, çatlasa bülbül.
Senden geçemem alem eğer düşmanım olsa
Mecburunum ölsem de seni terk edemem
Yandı ciğerim çıkdı göge ah u figanım
Hep mihnet ile hasret ile geçti zamanım
Sayfa 341
Çekmez efendim bu derdi herkes
İster kabul et ister dilim kes
Ellerle o zevk etdi ben âteşlere yandım
Çektim o kadar cevr ü cefâsın ki usandım
Derlerdi kabûl etmez idim, şimdi inandım
Gül yağını eller sürünür, çatlasa bülbül!