"Bence de insan kendine ihanet etti. Doğru, o ağaçtan inerken, ilk et parçasını saklarken, birlik olacağına diğer kabilelere saldırıp, avlarına el koyarken... Sonra kendi türünü köleleştirirken, o köleleri yönetmek için kırbacını şaklatırken, kılıcını bilerken, devlet kurarken... Varsılı kayıran yasalar yaparken, o yasalar sayesinde haklı olanı inşa ettiği zindanlara tıkıp, haksız olanı kollarken, masumların canlarına kıyarken...Daha sayayım mı? İnsan kendisine bir değil, pek çok kez ihanet etti. O kadar etti ki ihanet insanın normal davranış biçimi oldu. Yeryüzünün en kötü yaratığına dönüştü. İnsanın saf halini görmek isterseniz, tarihe değil, yeni doğmuş bebelerin gözlerine bakacaksınız. Sonra eğitim,dğn,ahlak,sınav,başarı, vatan, millet diyerek ; sınırlar çizip engeller koyarak, yalanı överek, o masumuyeti kendi ellerimizle nasıl adım adım yok ettiğimizi düşüneceksiniz. İnsan kötü doğmuyor, sonradan kötü oluyor ki ;bizim umudumızda, tam olarak buradadır.. '
"mutluluk, içinde bulunduğumuz zaman diliminde anlaşılabilecek bir kavram değil, geriye dönüp baktığımızda tanımlayabileceğimiz bir ruh hâlidir."
Otlarken
"Dünyada ki en zor iş hiçbir şey yapmamaktır. Çünkü tüm gücünüzü kullanmanız gerekir. Ve hiçbir şey yapmamak bütün zamanınızı alır. Sabahtan akşama kadar bir şey olmasını beklersiniz ve gün sonunda herkesten daha yorgun olursunuz."
Ters ters konuşuyorum çünkü düzünü, doğrusunu bilmiyorum. Bilsem yazıyor olmazdım.
Derler ki "Hissettiklerimizi başkasına anlatana kadar çoğunlukla gerçekten hissettiğimiz şeyin bu olduğunu kavrayamayız." (W.L. Randall, Bizi biz yapan hikayeler)