m.
@otekilerde
Yâr göğsüne akacak kelam oldum, kendime tek kelime seçemedim.
48 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
kimse, hiçbir sebebi yokken aniden, isteyerek veyahut bilerek delirmez, bu yalnızca ötekilerin varlığıyla gerçekleşir. insanı delirten, bir başka insandır. ötekinin bıraktığı acının, hayal kırıklığının, nefretin ve belki de mutluluğun iziyle deliliğe ilk adımını atar insan. biliyorum ki ömrü boyunca her insan bir defalığına da olsa delirecektir. bu az ya da çok, kısa ya da uzun sürecektir.. bu kaçınılmaz bir sondur ve hissediyorum ki bu son, diğer herkes gibi beni de yakaladı. delirdim. benim ötekim ise çok daha önceden delirmişti.
Onu aklımdan çıkaramıyordum.Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum.Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı,kalbi başdan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.
Okur Takip Önerileri
boşvermişliğin üstüme ikinci bir deri gibi yapıştığı zamanlardan geçiyorum. bir şeyleri konuşmayı, hislerimi söylemeyi bırakıyorum yavaş yavaş, her şey önemini yitiriyor şimdilerde. hislerim; acılarım, sevinçlerim hepsini bir sandığa kitlemiş gibi tepkisiz bakıyorum çevremde yaşanan her olaya. bir şeylere idrak edemiyorum, bulunduğum ortamdan soyutlanıyorum şimdilerde. yorgunluğum nefes aldıkça batarken ciğerlerime, kalbimde bir sızı kendini göstermeye başladığında bir şey olmamış gibi gülümseyerek bakıyorum çevreme.
Bozukçalar - Ellerini ruhumdan çek.
MaNga - Alışırım gözlerimi kapamaya.
Adamlar - Zombi.
Bağzıları - Zaten kırılmış bir kızsın.
Çağan Şengül - Benimle kal.
Kaan Boşnak - Benimle kayboldun.
Paptircem - Öl içimde.
Pinhani - Sırası değil.
Redd - Hâlâ seni çok özlüyorum.
Rehber - Gerçek.
Redd - Aşk, virüs.
Gülden Karaböcek - Daha nasıl sevebilirim?
Gülden Karaböcek - Ben olmalıydım.
Arap Şükrü - Gönül sayfam.
Ceylani Karaduman - Nazar oldu.
İkiye on kala - Depresyon güzelim.
Gripin - Sen gidiyorsun.
Şebnem Ferah - Bu aşk fazla sana.
hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu. cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde. köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun.
gönül yorgunluğu ne, biliyor musun? gökte yıldızın kalmıyor. gölgen bir yere sığmıyor. İçindeki şarkı içinde boğuluyor. penceren sokağa bakmıyor. bütün sevgi sözleri kalbinde cezaya dönüyor. kirpiklerin hiçbir güzellikle halkalanmıyor. baktığın bütün sular yeraltına çekiliyor. sevmek korkusu ayrılıktan önce acı veriyor. dünyanın bütün cenazeleri evinin önünden kalkıyor. her gün bir arkadaşın büyüdüğünüz zamanlarda kayboluyor. girdiğin çıktığın bütün kapıların önünde yabancı, ardında yalnızlık olup kalıyorsun. ne biliyor musun gönül yorgunluğu? kendinden soğuyorsun. sözünden soğuyorsun. geçmişinden soğuyorsun. inandıklarından soğuyorsun. baktığın yüzlerden soğuyorsun. içine bile bakmıyorsun artık. dünya, inandığın lığın o yitik cennet değil. kırk cümle kuruyorsun, ağzını açmadan vazgeçiyorsun. incinme değil bu, insana olan inancını yitirme. yaranı evde bırakıp çıkıyorsun sokağa.
kendimi dünyanın tam ortasında, küçücük bir kutunun içinde hissediyorum. dünyanın bütün ağırlığı içinde bulunduğum bu küçük kutunun üzerinde çöküyor. kutu ufalıyor, ufalıyor, ufalıyor. büzüştüğünü hissedebiliyorum. bazen haykırmak istiyorum. sesim kısılıncaya kadar. ölünceye kadar, yazamıyorum. sözcükleri bulamıyorum. tam umutsuzluk.
ben karşının ölüsüyüm. yaktığınız ormanım ben, ezdiğiniz karınca, zehirlediğiniz köpek. yuvasından ettiğiniz kuş. tarlada çürüttüğünüz mahsul, sömürdüğünüz emek, çaldığınız yetim hakkı. kirlettiğiniz duayım. ben karşının ölüsüyüm. buzlukta bekletilen cemile'nin asılı kalan bakışlarıyım. panzer ardında sürüklenen hacı birlik'in annesinin gözyaşı, iki aydır oğlunun cenazesini almak için çırpınan aziz'in babasının kederi. ben karşının ölüsüyüm. meryem ananın elindeki beyaz mendil, ata önder'in dilindeki ısrar, ethem'in inadı, ahmet'in gülüşü, hrant'ın delik ayakkabısı, veysel'in hiç binemediği bisikleti, 35 günlük bebeğin acısıyım. Ben karşının ölüsüyüm. Hani şu öldüre öldüre bitiremediğiniz. Hani itip kalktığınız. Hani yok saydığınız. Hani yok etmek istediğiniz. Hani yok edemediğiniz. Öldürmeye doymadığınız. Usanmadığınız, utanmadığınız. Hani şu öldürmekle korkutamadığınız. Bitiremediğiniz, ezemediğiniz. Susturamadığınız. Susturamayacağınız. Ben karşının ölüsüyüm. Daha kendim bile olamamışken bir başkasının acısı olamam; başkasının yarası olamam, başkasının gülen yüzü de olamam. Ben sana gelirsem senden gidemem canımın içi. Kırgın ayrılacağım dünyadan. Çok da durmazmışım zaten doktor kel bey öyle dedi. Neyse, içimde kaldın sevgilim. Yaşayamadım seni. İşte, ben karşının ölüsüyüm.
bugün öğleden sonra saat 3 sularında bir çığlık duydum. bir kadın çığlığıydı. dur, dinle beni. bu öyle sıradan bir çığlık değildi. hangi çığlık sıradan olur ki zaten? bu da değildi. bir çocuk annesinin rahminden sökülüp alındı sandım. hayır, hayır. bir çocuk annesinin kalbindeki çığlıkları duyup göbek bağı ile kendini astı sandım. çığlığın devamı
