Çıkarcı Iago'nun, Othello'nun sevdiği kadın Desdemona'ya iftira atmasını, saf Othello'nun söylenenlere olduğu gibi inanmasını, daha sonra da Desdemona'yı deliler gibi kıskanmasını, derin üzüntüsünü, öfkesini ve intikam hırsını konu alan bir tiyatro. Çok seven insan sevdiğinin değil de başkasının sözüne bu kadar inanıyorsa sevgisinden şüphe etmek gerekir. Othello'ya da üzülmedim bu yüzden.
Iago karakteri zaman zaman akıllıca konuşsa da (özellikle şu cümleleri çok akıllıcaydı: #239293865) aklını daha güzel şeylere yorsun isterdim. Nedir bu şeytanîlik? İkna kabiliyeti de takdire şayan. Laf cambazı... Diğer karakterler de tersine, fazla aptaldı.
Kitapta özellikle de Osmanlı'nın Kıbrıs'a girişi olmak üzere tarihten birçok ayrıntı verilmiş. İngiliz deyimlerini okumak da güzeldi. Mesela "Su kadar oynak" olmak, çok değişken, güvenilmez olmak anlamına geliyormuş.
Shakespeare'in tiyatrolarında kendine has bir şiirsellik, coşkulu ve teatral bir duygu aktarımı oluyor; bunları okumak hoş. Fakat kitaptan çok etkilenmedim açıkçası.
OthelloWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202020,3bin okunma
Bir kadın ki, güzel olduğu halde, kibirlenmez,
İyi konuşabildiği halde, gevezelik etmez,
Gösterişi sevmez, zengin olduğu halde,
Her şeye gücü yeter, ama kullanmayı istemez,
Gücendirildiğinde, öcünü almak elinde olmasına rağmen,
Uğradığı haksızlığa sabırla katlanmayı bilen,
Ucuz balığın en iyi parçasını, pahalı balığın en kötü parçasıyla değişmeyen,
Düşünmesini bildiği halde, bunu hiç belli etmeyen,
Gördüğü halde peşindeki âşıkları, geriye bakmayan
Öyle bir k@dını kazandı ki,
Eşsiz güzellikte ve çekicilikte,
Anlatımlara, şiirlere sığmayacak üstünlükte,
Tanrı onu öyle seçkinliklerle donatmış ki,
En usta övgücüler bile yorulur onu övmekten.
Desdemona’nın Mağripliden soğuması uzun sürmez –Keseni parayla doldur.– Tabii Mağripli de ondan bıkacaktır. Başlangıcı birdenbire olanın sonu da çabuk gelir.
Bedenimiz bahçemizdir, irademiz de bahçıvanı, ister ısırgan dikersin, ister kekik, ister hıyar yetiştirir, kabak ekersin, bahçeni ya tek bir bitkiye ayırabilirsin ya da bir sürü çiçekle doldurabilirsin,
OTHELLO
Canım feda karımın bana bağlılığına!
Soylu Iago, sana emanet Desdemona.
Karın onun yanında olsun lütfen,
İlk fırsatta ikisini de getirirsin Kıbrıs’a.
Gel Desdemonam! Seninle konuşup sevişecek
Bir aşk saatimiz kaldı. Boyun eğmeliyiz zamana.
Çaresi olmayan hastalıkta acılar sona erer,
İyileşme umuduyla duyulan acı beterini görüp diner.
Yas tutmak gelmiş geçmiş yaramazlıklara,
Yol açar kısa yoldan yeni mutsuzluklara.
Kader alıp götürürse elde tutamadığımızı,
Soğukkanlılık alaya alır kaderin zararını.
Soyulduğunda gülen, hırsızdan bir şey çalar,
Boş yere kederlenen, kendi kendini soyar.
Söyleyin Othello, zehirleyerek dolambaçlı yollarla,
Zorla mı ele geçirdiniz bu genç kızın kalbini,
Yoksa kalpten kalbe yol vardı da,
Siz çağırınca o kendiliğinden mi geldi?
Şunu bil ki Iago, âşık olmasaydım eğer Desdemon@’ya,
Denizlerin tüm hazinelerini vereceklerini bilsem de
Bekârlığın sultanlığından ayrılıp sokar mıydım başımı sıkıya.