OTOBİYOGRAFİM - Ömürden Sayfalar
Masallarda hayır şere, hakikat yalana, doğru yanlışa galip geliyor (Keşke hayatta da böyle olsaydı).
Sayfa 37 - Ötüken Yayıncılık
OTOBİYOGRAFİM - Ömürden Sayfalar
Akrabalarımdan birisi koluma girip beni gazete büfesinin yanına götürdü. Büfenin yanındaki taşın üstünde oturan gözlüklü, köhne giyimli bir kişiyi bana gösterip sordu:
"- Bunu tanıyor musun?"
Dikkatle baktım, tanıyamadım. Dedi ki:
"- Bu Şirali amcanın başına iş açan o İsmayilov'dur."
Yaklaşıp selam verdim. Dedim ki:
"- Beni tanıyor musun?"
Dedi ki:
"- Gözüm yahşı görmüyor. Kimsin?"
Akrabam benu ona tanıtınca rengi bembeyaz oldu, elleri titredi, kalkıp gitmej istedi, durdurup dedim ki:
"- Vaktiyle eylediğin zulümlerden hiç utanmıyor musun?"
"- Her zamanın bir hükmü var. İmdi devran sizindir!"
Dedim ki:
"- Yanlışın var, devran yine senin gibilerin elindedir. Sen yaşlanıp sıradan çıktın. Varislerin yine senin gibilerdir."
Sayfa 62 - Ötüken Yayıncılık
OTOBİYOGRAFİM - Ömürden Sayfalar
Ömrüm boyunca adalet hissini insanın en yüksek hissi olarak kabul ediyor, "insanlık için adalet hissini yitirmekten büyük kabahat yoktur" diyorum. İçinde adalet ölçüsü, terazisi olmayan, haklıyı haksıza feda eden adamdan daha alçağını tanımadım. Ömrüm boyunca şu fikirde olmuşumdur: Adalet hissi olmayan adamdan insanlık beklemek lüzumsuzdur.
Sayfa 60 - Ötüken Yayıncılık
Otobiyografim
Sanat aleminde yenilik suloganı ile meydana çıkanlar ekseriya yeniliği dışarda arıyor; öz milli geleneğini beğenmiyor, köküne, beslendiği toprağa dudak büzüyor. Garip olan şurasıdır ki, böyleleri yeniliği özgeyi yamsılamakta (başkalarını taklit etmekte) görüyor.
Sayfa 17 - Ötüken Yayıncılık
Otobiyografim
Orta mektepten beri okumayı alışkanlık haline getirmişimdir. Bir gün bile okumasam kendimi rahatsız hissediyorum. Sanki bir eksiklik duyuyorum. Daha doğrysu yemek vakti geçen bir insanın açlık hissine kapılıyorum. Bilgi açlığı hissine! Beyin de daima gıda istiyor.
Sayfa 25 - Ötüken Yayıncılık
Otobiyografim
Bir ata sözünde şöyle deniliyor: " En güçlü pehlivan öz özünü (kendi kendisini) yıkmayı becerendir. Kimdir Menim Düşmenim? şiirimde şöyle diyorum: Benim noksanlarımı görenlerin gözlerini kendi gözlerime takıp, kendimi kenardan seyredebilseydim, ben ben olurdum. Benim kanaatimce insan kendisi hakkında ne kadar büyük adam olduğu fikrinde ise, o insan o kadar küçük bir adamdır.
Sayfa 28 - Ötüken Yayıncılık