Canım İstanbul
Celile, üzerinde Chemins de Fer Ottomans D'Antolie yazılı bileti, Haydarpaşa Garı'nın kapısında bekleyen görevliye uzatırken, dönüp bir kez daha baktı, elini uzatsa yakalayacakmış gibi yakın duran Sultanahmet ve Ayasofya camilerine.
Sayfa 69Kitabı okudu
Rise of Ottomans dizisine yanlış kişileri danışman yapmışlar sanırım
Şehrin en sahici fotoğrafı olan makberler, yaşayan ölülere ne kadar duyurmak istiyordur seslerini. Fatih’in kabri, belki de yan caddeden jiple geçerken elindeki sigarasını camdan dışarı sarkıtan hanımefendiye, “Bu topraklarda hem sigara içmek, hem de âşufte suretinde dolaşmak yasaktır.” diyordur. Fakat kim duyar, duysa da kim dinler ki?
Sayfa 174 - Hüküm Kitap
Trade, War and Ceremony
Down to the 1570s the Ottomans held the initiative; their centralised empire proved more effective at mobilising and deploying power than the fractious Christian world.
Sayfa 138 - Yale University PressKitabı okudu
Trade, War and Ceremony
While Venetian naval hegemony was not an existential threat to the Ottomans, Venetian control of Levantine trade damaged Ottoman revenues, which were critical to their imperial security.
Sayfa 122 - Yale University PressKitabı okudu
Trade, War and Ceremony
After 1500 the maritime hegemony that created and sustained an empire of sea lanes and trade was held on the sufferance of a far larger power, one that had its own Arsenale on the Golden Horn, and a supply of seafaring subject peoples to match that of Xerxes. Fortunately for Venice the Ottomans were more concerned with land than trade, enabling the Republic to retain much of the commerce of the East, but defence costs necessarily rose
Sayfa 124 - Yale University PressKitabı okudu
The title ghazi was the most obvious legacy the nationalists willingly inherited from the Ottomans. (...) Such was the mystique of this title, the Nationalist Assembly bestowed it upon Mustafa Kemal Pasha during the war against the Greeks. He, despite his commitment to secularism, continued to use the title until 1934 when the Assembly granted him the surname Atatürk.
Sayfa 16
Genel tanımla IV. Muraď'ın 17 yıllık saltanatı iki evreye ayrılır. İlk evre, 12 yaşında tahta çıkışından itibaren, annesi Kösem Mahpeyker'in naibeliğinde geçen çocuk padişahlığıdır ki, 17-18 yaşına değin sürmüştür. Kösem Sultan, Hareme ve yönetime egemen olabilmek amacıyla bu yıllar boyunca oğlunun, "Haremden uzak" Enderûn ortamında oyalanmasını gözetmiş; Murad da bu yönlendirme nedeniyle Hasodanın genç zülüflü ağalarıyla gece gündüz eğlenmiş, spor yapmış, at binmiş, cirit, lobut müsabakalarına katılmış; o ortamdaki cinsel sapmalara eğilim göstermiş. İkinci evre, gençlik ve ataklık çağına girip iktidarı kavradığı 1630'lu yıllardır. Bu evrede de eğiliminde değişiklik olmamakla birlikte, Doğu'ya yaptığı iki büyük sefer, İstanbul dışındaki gezileri, Haremden çoğunca uzak kalmasını gerektirmiştir. The Structure of the Ottomans Dynasty'deki “IV. Murad Ailesi" tablosunda hasekilerinin adlarını veremeyen Alderson, "Eşlerinden hiçbirinin adının kaydedilmemiş olması şüphe uyandırıyor," demekle haklıdır.
Sayfa 329 - Alfa Yayıncılık, 1. Baskı: Kasım 2015 {Genişletilmiş, geliştirilmiş yeni baskı}
As Hungary’s hold on the Adriatic weakened and the Ottomans drew ever nearer, many of the small cities on the Dalmatian coast that had once struggled so hard against Venice came to seek its protection. When the Ottomans in their turn were thrown into turmoil by civil war, the Republic prospered. Between 1380 and 1420 Venice doubled its land holdings – and almost as importantly its population.
You might say : “ gidene yol yakışır” :)
Discorve was much more difficult than it is now, because a man was asked ‘why?’, and this question forced him to act carefully..
Defending India and the empire thus also meant a strong diplomatic and naval British presence in the Near East where Russia or France, together or separately, might try to break up the Ottoman Empire and share out its provinces. Russia’s claim to protect the Ottomans’ Christian subjects, their forward base in the Caucasus, where they maintained a large army, and the tsars’ longstanding ambition to rule Constantinople (Tsargrad) and master the Straits, were a source of constant unease. Neither did the British forget Napoleon’s Egyptian invasion: all French interest in Egypt was viewed with suspicion.
...'May I ask you a rather personal question?' 'Certainly' I said.
"Does it trouble you," he inquired, "to make your living by disrupting the lives of others?"
"We just value," I replied. "We do not decide whether to buy or to sell, or indeed what happens to a company after we have values it."
He nodded; he lit a cigarette and took a sip from his glass of wine. Then he asked, "Have you heard of the janissaries?"
"No" I said. "They were Christian boys," he explained, "captured by the Ottomans and trained to be soldiers in a Muslim army, at that time the greatest army in the world. They were ferocious and utterly loyal: they had fought to erase their own civilizations, so they had nothing else to turn to."
Sayfa 172 - PENGUIN BOOKSKitabı okudu
Ottomans
Türklerin anavatanı, padişahın onları yolladığı yerdi, aslında bütün bu topraklar padişahın mülküydü, yasal anlamda Türklere ait değildi. Türklerin başka bir vatanı, üzerinde herhangi bir hak iddia edebilecekleri bir yurtları olmadığı gibi, böyle bir yurda sahip olma hakları da yoktu.
The first direct relations between the Indian Muslims and the Ottomans were established in the late fifteenth century.
Indian Muslims and the Ottomans (1877-1914)
A Study of Indo-Muslim Attitudes to Pan-İslamism ana Turkey
(Azmi ÖZCAN PhD Thesis, London Oct 1990)
The Ottomans: “Hold my beer”
“İmparatorluk eleştirileri iki grupta toplanır:
• Birincisi, imparatorluklar iyi işlemez. Uzun vadede boyunduruk altına alınmış çok sayıda milleti etkili bir şekilde yönetmek mümkün değildir.”
Kolektif KitapKitabı okudu
