Yine Muazzez
“İyi ki bitmiş” demişsin, duydum, onu da duydum Muazzez.
Senden gelen haberleri arkadaşlar laf arasında söylüyorlar.
“Oğlum, geçen gün Muazzez’i gördüm, senden bahsettik, İyi ki bitmiş’ dedi, sen de unut artık şunu” falan diye çıkıyor onların ağzından ama bana sanki şöyle geliyor.
Gökyüzünde bir beyaz güvercin, ağzında bir zarf...
Muazzez, Muazzez diye kanat çırparak iniyor gökten aşağıya, isminde üç kuş çırpınışı var senin, Mu-az-zez diye uçuyor güvercin. Yüreğim ağzımda bekliyorum aşağıda. Gelip, uzattığım elime konuyor sanki, gagasındaki zarfı bırakıp gidiyor. Giderken ne dediğini duymuyorum, çünkü o sırada yanıyorum Muazzez...
Zarf kapalı, dudaklarınla mühürlemişsin, mührü öpüyorum önce. Sonra diyorum “Buraya dudağı değdiyse, şuraya da parmaklan değmiştir, üstüne kokusu sinmiştir.” Zarfın tamamını öpüyorum Muazzez, zarfı koynuma alıp yatasım geliyor, zarfın elinden tutup gezesim, zarfla çay içesim, zarfa Muazzez diyesim geliyor...
Sonra açıyorum, içinden gelincik tarlaları çıkıyor sanki, sıcak rüzgârlar esiyor, şelaleler akıyor, kuşlar şakıyarak çıkıyor, içinden sen bakıyorsun Muazzez. Tarlalarda koşup şelaleler geçtikten, kuşları savıp seni öptükten sonra okuyorum yazdığını.
Beyaz kâğıda altın yaldızla yazmışsın vicdansız. “îyi ki bitmiş...”
Heee Muazzez, bence de iyi ki bitmiş.
Allah var, ayrılık bana da yaradı.
Garajda ki Ejder.
"Garajımda ateş soluyan bir ejder yaşıyor."
Diyelim ki (ruhbilimci Richard Franklin'in grup terapisi yaklaşımını benimseyerek) size ciddi
olarak böyle bir önerme sunuyorum. Kuşkusuz, dediğimin doğruluğunu kontrol etmek isteyecek, kendi
gözünüzle görmek isteyeceksiniz. Yüzyıllardır ejderlerle ilgili olarak sayısız öykü anlatılmış,
Sayfa 140
İnsan Sarrafıyım!
Yeliz vapura binmemiş, meydanda adamın biriyle samimi bir şekilde tokalaşmıştı. Durduğum yerden adamı tam arkasından görebiliyordum. Boyuna bosuna, endamına bakıp adamı tanıyıp tanımadığımı, daha önce görüp görmediğimi çıkarmaya uğraşıyordum. Yeliz'in bu adamla vapura binip Kadıköyü'ne geçmesi pek şüpheli görünüyordu o
Neyi bırakmak istiyorsun sen, sersem! Neyi bırakmak istiyorsan en başta onu sahiplendiğini ayrımsamıyor musun? İyi de sahiplenmemiş olduğum şeyi nasıl bırakabilirim? Bir şeyin sahibi değilsem onu bırakmış olduğumu söylememin ne değeri var? Ancak sahip olduğum şeyi bırakabilirsem bir şeyi bırakmış olduğumu söyleyebilirim. Sahip olmadığım şeyi bırakmış olduğumu söylememin değeri de anlamı da yoktur. Öyleyse yüklen! Daha çoğunu, ondan da çoğunu yüklen! Yüklenmek istedikçe sana yük yükleyen birileri daima bulunur. Ama anlamaya çalış beni: ben diyorum ki, yüklenmiş olduğumu bırakmak istiyorum. Ben diyorum ki, o'na perde olan bizzat kendi varlığımdır ve öyleyse ben varlığımdan boşalmış olmalıyım. Ben kendi varlığımdan boşalmış olmadıkça hakikatle temas imkânı kuramam. Bizzat kendi varlığım böyle bir temasın kurulmasına engel olur. -Saçmalama: varlığın var olmadıkça hakikatle nasıl temas kuracaksın? Hiç olan, var olanla temas kurabilir mi? -Sen aşşağılık bir köpeksin! Sen yaşlı, sümsük bir cadalozsun, üstelik de altından kalkamayacağın yüklerin altına girmeye çalışıyorsun, pis sırnaşık!
Sayfa 37Kitabı okudu
