Fırtınanın şiddetini hissediyordu adam. Üç gün içinde karaya erişemezlerse ölüp gideceklerini de biliyordu. Bu seferde çok insan kaybettik, diye düşündü. Ölü bir filonun baş kılavuzuyum ben. Beş gemiden sadece biri kaldı.. Bu geminin yüz yedi kişilik personelinden de sadece yirmi sekiz kişi. İçlerinden de yalnız onu yürüyebilecek halde. Diğerleri ölmek üzere. Kaptanımız da bunların arasında. Yiyecek bitti. Su da öyle sayılır.Kalan su acı ve pis...
Aşk vermek demektir. Öyle bir vermek ki kendinden yok olarak vermek. Allah'ın mahlukuna âşık olmadan da zatına âşık olunmaz. Allah insana insandan tecelli eder.
Sayfa 153 - Ömer Tuğrul İnançer ile yapılan söyleşidenKitabı okudu
Burası öyle görkemli bir mekandı ki; içeri girenler ne kadar küçük olduklarını hissediyor, egoları kayboluyor, fiziksel varlıklarının ve dünyadaki önemlerinin Tanrı'nın karşısında ufacık kaldığını... Yaradan'ın ellerinde bir atom parçası kadar küçüldüklerini hissediyorlardı.
Sayfa 488Kitabı okudu
"Varoluşmaktayım. Tatlı; öyle tatlı, öyle ağır bir şey ki bu! Hem de hafif, sanki kendi kendine havalarda uçup duruyor. Kıpraşıyor. Her yanda eriyip kaybolan değişler sanki. Öyle tatlı, öyle tatlı ki! Ağzımda köpüklü bir su var. Yutuyorum, boğazımdan aşağı kayıyor; okşuyor beni. İşte yeniden doğuyor, dilime değip geçen küçük beyazımsı bir su birikintisi (yerli yerinde) eksilmiyor, ağzımdan. Bu birikinti de benim. Dil de, boğaz da benim."
