Özlem öyle olur ki, sanki dünyanın ortasında, herşeyi anlamsız kılan bir boşluk uzanmakta; gelip, özleyenin de içinden, bir kesit gibi, geçmektedir.
Özleyen, bunu duyduğunda, bütün dünyaya sanki bir sisin ardından bakar gibi olur: birşeylerin olması, ne gereklidir ne de anlamlı - boşluk, uzanır, herşeyin -dünyanın, özleyenin içinde...
Özlem, herşeyi kaplayan boşluktur.