Otuz yıldır boşuna okumuşum! Çocukluğumun, gençliğimin ve ergenliğimin binlerce saatini okuyarak geçirmişim ve bütün bunlardan geriye kocaman bir''unutma'' dan başka bir şey kalmamış.Üstelik bu nahoş durum iyileşmiyor, tam tersine kötüleşiyor.Bugün bir kitap okusam daha sonuna gelmeden baş kısmını unutacağım.Kimi zaman belleğimin gücü bir sayfayı bile tutmaya yetmiyor.Ve böylece paragraftan paragrafa, bir cümleden ötekine tutuna tutuna ilerliyorum, çok geçmeden öyle bir duruma geleceğim ki ancak gitgide yabancılaşan bir metnin karanlıklarından akıp gelen, okundukları sürece birer kuyruklu yıldız gibi parıldayan ve hemen arkasından kesinkes unutmanın karanlık akıntılarında kaybolan bir takım kelimeleri bilinçli olarak kavrayabileceğim.
Sayfa 62Kitabı okudu
Sansürsüz zamanlar görüyorum şimdi ,mozaiklenmemiş.Tek taşlar güllerden daha güzel kokarmış! Öyle söyledi köşede ki çiçekçi kız...Ben inanmadım ...
Kaldırımlar yağan rahmeti kabul etmiyor lena.Bir ukde kaldı içimde kuru bir dalda olsa veremeyişim...
Unutmadan, köşedeki çiçekçi ye yeni yeni çiçekler gelmiş.Güller,karanfiller,sünbüller,papatyalar,nergisler...Tamam söz,vallahi söz unutacağım artık.
...Bir başörtülü gibi kendi ülkemde paryayım şimdi.Saygıyı ve sevgiyi sende gördüğüm dediğin adam artık o kadar saygılı ve sevgili değil .
Her akşam kapıyı açan insanın da kalbi var lena, gelene her daim sevgi ve saygı besle.Üzülme mezara kadar bu mecburiyetin.Sonrası Allah büyüktür.Seni bu denizler ortasında anafora teslim edenleri hep yaradana havale et.Dua et.İnan yaradan benden daha çok seviyor seni.
Ben gidiyorum artık lena.Çiçekçilerin önünden geçmiyor,Allah seni sevdiğine kavuştursun diyen dilencinin sözü üstüne ise bir bardak sen tadında bir çay içiyorum.
Çok mu konuşdum !
Sabaha kadar konuşsam dinlersin biliyorum. Ama! zamanımız bitti artık.Kendine iyi bak yada ne bileyim hoşçakal demek içimden geçmiyor inan.En iyisi hayırlı akşamlar diyeyim . Hayırlı akşamlar lena.Hakkım sana helaldir sende hakkını helal et bana!!!!
- Ökkeş özdemir-
Dokundukça kanayan yerlerim var benim . Bir sabah uyandığında bakıyorsun herşey aynı değil, eskisi gibi değil. Aslında içinde bir yerlerden herşey tam anlamıyla aynı. Unutacağım geçecek dediğin herşey dün gibi aklında ve yerli yerinde. Anılara takılıp düşmekten yorulmazcasina , hatta dokundugun heryer yara bere içinde olmasına rağmen sevilmeyi bekliyorsun . Kalbim paramparça , hüznün yerlebir. Göğüs kafesin darmadağın. Pismanliklar, nedenler, niçinler, keşkeler ruhunun bogazini öyle bir sıkıyor ki bugün de uyanmak istemiyorsun.
Biliyorum .
Biliyorum ve boşver diyorum. Ve halen umudum var ve inanıyorum " bir gün herşey güzel olacak ".
Ey Maria! Maria, gençliğimin sevgili meleği...
Elveda!
Başka tutkular gelecek, belki de unutacağım seni, ama her zaman kalbimin en derin yerinde kalacaksın, zira kalp öyle bir dünyadır ki, insanı altüst eden, deşen ve yeniden işleyen her tutku, bunu önceki tutkuların kalıntılarının üstünde yapar. Elveda!
Elveda! Oysa seni nasıl da sevebilirdim, nasıl öperdim, kollarımda nasıl sımsıkı tutardım! Ah! Aşkımın icat ettiği bütün delilikler ruhumu tatlı tatlı paralıyor.
Elveda! Yine de her zaman düşüneceğim seni; dünyanın girdabına atacaklar beni, orada belki gürühun ayakları altında ezileceğim, lime lime edileceğim. Nereye gidiyorum? Ne olacağım? Yaşlı olmak isterdim, muzaffer olmak, deha sahibi olmak, her şeyi senin ayaklarının dibine bırakmak ki üstlerinde yürüyesin diye; oysa bunların hiçbirine sahip değilim ve bana bir uşağa ya da bir dilenciye bakar gibi soğuk baktın.
Elveda!...
Sayfa 93
ne senin aşkına muhtaç; ne esirin olacağım
öyle bir sevgili buldum ki, seni unutacağım
