Soğuktan mı titriyordum, yoksa heyecandan, üzüntüden mi, bilmem.Havuzun suyu bulanık. Kapının saatleri on ikiyi geçmiş. Kanepelerde kimse yok. Tramvay ne fena gıcırdadi! Tramvaydaki adam tanidikmiydi acaba ? Ne diye öyle dönüp dönüp baktı? ...
Yoksa kimseciklerin oturmadığı kanapelerde bu saatte yanlız başıboşlar mı oturur ?
Kimseler aşık değilmi bu şehirde ?
Kimseler bir meydanın kanepesinde kimseyi beklemeyecek mi, yüzünü bir dakika görmek için kimsenin ?...
Değilmi ki o derin acılarımla şimdi
Buna destek olacak tek bir kolda yoksunum
Ve çocuklara bile zorlukla gülüyorum
Ve açmıyor içimi çiçekler renkleriyle
Anlamalıyım artık: yaşadın yeterince! Değilmi ki ilkbahar kuşatınca her yanı
Doğayı şenlik yerine çevirdiğinde tanrı
Bu görkemli sevdaya aşksız bakıyorum
Değilmi ki gün-gece ışıktan
Kapıyı kilitlemiyor musun? -diye sordu.
--Hiçbir zaman kilitlemedim ki! ... - Kilitleyecek hiçbir şeyi olmayan insanlar mutludurlar herhalde, öyle değilmi?
Sayfa 301 - Türkiye İş Bankası Yayınları 20. Basım Şubat 2017Kitabı okudu