Bir küçük huzurevi
Bizler bir şeyin farkında değiliz aslında biz de bir zamanlar çocuk iken onlar bizim elimizden tuttular.
bizi her türlu tehlikeden koruyarak büyüttüler .zaman geldi o elimiz tutanlar, yaşlandılar.
Onlara karşı olan evlatlık görevimizi yapmak gerekirken biz onları kendi dünyalarında yalnızlıklarına mahküm ettik. Bir zamanlar karanlıktan korktuğumuzda yanımıza gelerek, "korkma, ben varım!" derdi hatırlıyor musun? Peki şimdi sorarım sana, o, karanlıktan korktuğunda sen onun yanında olabiliyor musun? Koskaca bir hayır çünkü onun sesini duyacak kadar yanında değilsin.kendini onun yerine koy derim ben, çünkü bir gün biz de yaşlanacağız.
hep böyle kalmayacağız, öyle değilmi?
Sakın unutma her yokuşun bir çıkışı olduğu gibi bir inişi de vardır....
Sayfa 64 - Uyanış yayıneviKitabı okudu
İlginç değilmi..
Dostlarımdan biri Kyoto'ya gitmişti ve bana yazdığı mektupta şöyle dedi: "Bugün öyle güzel bir olaya denk geldim ki sana bunu yazarak anlatmak istedim......
Adamın birine araba çarptı. Düştü, kalktı, sürücüye teşekkür etti ve uzaklaştı – sürücüye teşekkür etti!"
Öyle değilmi;
Bana doğru bi adım atsa, beni anlamayı denese, o an ona tüm kalbimi verirdim.
Sayfa 56 - Kitap yayınları
Kendi odamda ışık yakmaya hakkım var öyle değilmi
Kendi odamda ışık yakmaya hakkım var öyle değilmi