Ben birini sevdim. Öyle güzel sevdim ki anlatmaya yetmiyordu kelimelerim. Gülüşünü ayrı,kendini ayrı sevdim. Onu sevmeyi değil bizzat onu sevdim. Elleri ellerimdeydi bir süre, hissetmiştim kalbini en ücra zerrelerimde. Dokundu simsiyah olan bana,öyle güzeldi ki kalbi, masumdu sevmeye utandım, kendime yakıştıramadım. Ben griydim, o maviydi.
Çok önemli değilse yazmayın hocam, burada konuşmaktan keyif aldığım bir kişi, o da bir seneyi geçti muhabbetimiz var. Yazmasını istediğim, iyi muhabbet edeceğimize inandığım insanlar var ama rahatsız edeceğimi düşündüğüm için yazmıyorum, lütfen ama lütfen siz de böyle düşünün ve bana yazmayın 🙏
Bir iki üç dört ... Kişi hariç herkes üzerine alınabilir. Her takip ettiğim insanla muhabbet etmek zorunda değilim 🍀✌️
İkiden bir çıkınca ne kalır? Bir kalır değil mi? Öyle değilmiş işte, yarım kalıyormuşsun...
Leyla ile Mecnun
Poyraz Karayel
Sen bilmezsin ama Oğuz Atay demişti, sevmek yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi. İşte ben o büyük işe kalkıştım. Seni sevmek gibi büyük kocaman bir iş.. Yanımdayken; Gülümsemesine bakıp içinden “bu şimdi benim mi”diye çaktırmadan sevinmek, ya da aradan çok zaman geçer bazen bir kaç mevsim, bir kaç insan, bir kaç anı, bir kaç acı.. her şey biter, hesaplar ödenir, defter kapanır. Sonra olmadık bir zamanda, olmadık bir yerde saçma sapan bir karşılaşma olur. Sonra… Sonra bir şey olmaz. Çünkü hesap etmediğin bir kalbin vardır o ne ayların ne yılların geçmesine aldırış etmeden ilk gün gibi taptaze seviyordur.. Omuzdan öpmek, diye bir şey vardır. Yüküne ortağım der gibi. Hep yanındayım der gibi.. Öyle güzel. Eğer bu aşk değilse, ben sana daha önce kimsenin kimseye olmadığı bir şey oldum..