M. Akif Ersoy
SEMERCİ ve EŞEKLER
Eşeklerin canı yükten yanar, aman, derler,
Nedir bu çektiğimiz derd, o çifte çifte semer!
Biriyle uğraşıyorken gelir çatar öbürü;
aslında çok sıkıldım. yarayı tarif eden cümlelerden. acıyı anlatışlardan. uçurumdan atlamayı beyan eden her türlü kelimeden. tutulmuş bir cümleden sonra ortaya atılan binlerce alternatif cümleden. sahteliğinden hissin. çoktan iyileşmiş bir yarayı hala çok acıyor gibi dillendiren kalplerden. çok. çok. ama belki de diyerek üzüldüğüm ihtimaller. kimse kanamıyor öyle çok. kimse öyle ölmüyor kolay kolay. istesem bir isim bulabilirim tüm bunlara. şiir olabilir. başlık verilebilir. evet, ama istemiyorsam da bulamam. ve istemiyorum. iyi değilim. anlatmak istemiyorum. çok yorgunum. biraz öp. biraz uyut.
İrem Afşin
2 yıl önce bu gece. Ankara'ya barış mitingine gitmek için farklı illerden yola çıkanların güleryüzlerine bakıp, 8 yıllık dağılmış evimi boşaltıp koli topluyordum.
Nazım'ı bırakacak kimsem yoktu, dağılan evde son hafta sonuydu, çok istesem de gidemedim, barış için gidenlere gıptayla bakıyordum, tam miting saatinde çocuklara Küçük Prens
Kürk Mantolu Madonna (sayfa 2)
Halbuki o hiç de fevkalade bir adam değildi. Hatta
pek alelade, hiçbir hususiyeti olmayan, her gün etrafımızda yüzlercesini görüp de bakmadan geçtiğimiz insanlardan biriydi. Hayatının bildiğimiz ve bilmediğimiz taraflarında insana merak verecek bir cihet olmadığı muhakkaktı. Böyle kimseleri gördüğümüz
zaman çok kere kendi kendimize sorarız: "Acaba
bunlar neden yaşıyorlar? Yaşamakta ne buluyorlar?
Hangi mantık, hangi hikmet bunların yeryüzünde
dolaşıp nefes almalarını emrediyor
Bir Yudum Kitap
Aramayı bilmiyoruz ya da aradığımızı bulduk, farkında değiliz. Belki de bu yüzden bunca derdimiz. Tarihin en çirkin döneminde Stefan Zweig şöyle yazmış: "İyilikle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ." O vakit, ne umudu kesmeli ne de aramaktan vazgeçmeli sevgili okur. Var olun.
Ferhat Özkan - Yoksunlar
Yapı Kredi Yayınları, s.14-15