Düşündüm,
Aşkı bilmeden tanımadan yaşamadan nasıl bu kadar acı çektiklerini ..
yaşadığınız gelip geçici hisler, buna sadece his demek daha doğru olur,çünkü Aşk bu devrin sevgi anlayışı gibi saygısız, değersiz değil!
Aşkı uğruna Dünyayı karşısına alan mecnun gibi oldunuz mu siz hiç?
Ömrünü yollarda sevdiğini arayarak geçiren Aşık oldunuz mu siz hiç?
Ölümü sevdiğiniz uğruna göze aldınız mı siz hiç?
Neyi verdiniz Aşk uğruna?
Ne buldunuz?
Ne alasınız ?
Aşk öyle köşe mahallede buluşup sarılıp, öpüşüp,kolye toka takarak ilerlemiyor!
Bu Aşk değil, Gerçekten bu Aşk değil.
Biraz kendimden bahsetmek istiyorum size ilk defa biraz çekiniyorum ama olsun belki birilerinize bir kaçınıza küpe olur.
Ben 17 yaşındayım 1 sevdiğim oldu sadece fazla bile geldi bana .
Ben cesur bi kızım öyle severken korkan biri değilim.
Sonra Bazı olaylar yaşadım 1 sene kadar sürdü biz bir sene konuşmadık tabi sonra konuşmaya başladık tekrardan sevdik. Sonra Karşımıza bir engel çıktı ve ilk pes eden o oldu .O gün anladım ki sevmek her yiğidin harcı değil. Sevmek korkakların işi değil.
Ve 8 ay geçti öyle bir ders oldu ki bu bana bidaha asla dedim.
Sevmenin yaşı yoktur evet ama Aşkın yaşı vardır .
Akıl ermemişken, karakter oturmamışken Aşk yaşanmaz ..
Kendinize iyi bakın ama Aşkı bi rahat bırakın da Aşk deyince iğrenmeyelim,
Aşk yaşayanları düşünelim :)
✔️İlkokula başlamadan, okumayı öğrendiğim günden beri okuyorum (cümleler aynı olunca da beni rahatsız ediyor, lakin durum bu🙈) Okuma alışkanlığımın ya da genel olarak okurluğun tam bir formülü olduğunu düşünmüyorum. Şayet öyle olsaydı, her veli toplantısında “siz çocuğunuzun yanında okuyun, örnek olun özendirin” düsturu, benim evladımda iş
Eskiden hemen her evin balkonuna ya da pencere pervazına kuşlar için su kabı konurdu. Aynı incelik mezarlıklarda da görülür, mezarların başucuna mermer su kapları yerleştirilirdi. Kuşun rahmete ve berekete vesile olduğuna inanılırdı.
Osmanlı’da çiçeklerin bile dili vardı: Pencerenin önünde konmuş sarı çiçek, “Bu evde hasta var, gürültü yapmadan
ÇIKIŞ O ÇIKIŞ
Her insanın aşkla açığa vurduğu özel bir çılgınlığı vardır. Tabiatım kör olsun, ben böyle bir çılgınlığın kurbanı oldum işte. Birbirine zıt iki dünyaydık. Biri açık, diğeri yamuk ve kapalı. Ben açıktım, kendime haksızlık edemem; o, sır küpüydü. Düşünce ve duygularını şifreliyor, iç içe geçmiş demir kılıflar içinde sunuyordu.
"Artık öyle bir noktaya gelmiştik ki, yaşamak ya da ölmek önemli değildi."
Yu Hua