Hani bir parfümcüye girersiniz. Birbirinden farklı parfümler denerken burnunuz yorulur, tüm kokular birbirine karışmaya başlar. Tam o sırada tezgahın üstünde duran kahve kurtarıcı olur. O kahveyi kokladığınız anda tüm kokular silinir, yeni baştan başlayabilirsiniz denemeye. İşte, ne zaman üst üste tohumu nefret olan kitaplar okusam hemen Sait Faik'e koşarım. Bilirim ki o temizleyecektir benim içimde birikmesi kaçınılmaz olan nefret tozlarını. Daha önce okumuş olmanız da fark etmez. Hangi kitabı olduğu da önemli değil. İzin verin dokunsun ruhunuza. Tutup bir silkelesin ruhunuzu.
Kumpanya, diğer öykü kitaplarına oranla insan ve doğa sevgisinin daha az göründüğü üç öyküden oluşuyor gibi görünebilir. Oysaki öyle değil tam olarak. Canım Sait Faik, yine imzasını atıyor her türlü. "Şimdi rüzgar onu nereye götürürse götürsün, insanları bütün şefkat ve samimiyetiyle sevecektir." Diyor mesela sayfa 92'de Kriz isimli öyküde.
Ben de içimde Sait Faik ile yaşadığım sürece, arada tazelemek şartı ile, hangi nefret manifestosu öldürebilir içimdeki insan ve doğa sevgisini?!
