Bir Delinin Anı Defteri - Palto - Burun - Petersburg Öyküleri ve FaytonNikolay Gogol · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201955,1bin okunma
Bülbülü öldürmek günahtır.
Kimi zaman kaşlarınızı çatacağınız, kimi zaman yüzünüzde tebessüm hissedeceğiniz ve kimi de duygu dolacağınız kitap, Bülbülü Öldürmek.
Kitabın arka kapağını okuyan her kişi bu kitabı ırkçılık üzerine sanmıştır. Ki ben de öyle idim. Fakat kitaba başladığım zaman kitabın sadece ırkçılık üzere olmadığını anladım.
Bir kasaba ve yakınlık duyacağın güzel karakterler (Yazar Harper Lee'nin eline sağlık, bizi kendine çekmeyi başardı.). Kitabı bir anlamda yaşayacaksınız.
Ana karakterimiz Scout cidden çocukluğunu yaşıyor. Okurken klasik bir düşünce yaşadım.
"Bir şimdiki çoculara bak bir de Scout, Jem ve Dill'e" düşüncesi beni kitaba bağladı.
Atticus karakteri, içinde ırkçılık bulunduran bir kitaba çok iyi gitmiş. Adam resmen idol.
Ayrıca 2. Kitabı da var. Tespih Ağacının Gölgesinde. Bu isim siz ilk kitabı okuyunca anlamlanacak. Bu ikinci kitapta anlatıcımız artık çocuk değil. 20 yıl sonra çocukluğunu geçirdiği kasabaya geri dönüşünü anlatıyor. İlk kitabı okuyan ikinci kitabı okumadan geçmez diyorum.
Anlatıcımızın 1. Tekil kişi (senli benli) olması kitabın sıcaklığını arttırıyor. Ki bu özellik benim için birçok kitapta geçerli.
Ve bence bu kitap...
OKUNMALI
Harper Lee 
Bülbülü Öldürmek
...kara sevda”ya tutulmuş olan erkek, aslında, hastalığının yabancılaşma olduğunu dile getirmeye çalışmaktadır. O, kendi benliğinin sihirli çemberinden kurtulup, başka bir kimseye yaklaşarak onunla birleşecek kadar sevmek yeteneğini hiçbir zaman kendinde bulamamıştı.
Öyleyse ne yaptı? Bir sevgi ve dostluk ilişkisi için duyduğu özlemin hepsini bir kadına aktardı, onunla birlikte olduğu zamanlar sevgiyi yaşadığını sandı; oysa gerçekte, sevgiyi değil, sevginin hayalini yaşıyordu. Öyle ki, bu tipler, tutku nesnelerini, sevgi, özlem, mutluluk ve hayat-doluluk gibi duygusal değerlerle donatıp yükledikçe, kendi yönlerinden yoksullaşırlar ve sevgililerinden ayrılınca da kendilerini boşlukta hissederler. Söz konusu erkek de, sevgi hayaline kapılmış, sevdiği kadını gerçekte kendisine bir aşk tanrıçası yapmış ve onunla birlikte olduğu zamanlar sevgiyi yaşadığını sanmıştır. Sevdiği kadında duygusal bir ilgi uyandırdığı halde, aslında, kendi duygusal sağırlığını, kapalılığını bir türlü yenememiştir. Sevgilisinden ayrılması, onun sandığı gibi, sevdiği bir kişiyi kaybetme değil fakat, kendi sevebilme gücünü yitirmedir.
Sayfa 58 - Payel.
Seyyidim Seyyidim kelâmların öyle hoştur ki.. ❥
Zaman ve mekan içinde toplumlar ve fertler, kendi şart ve idrak seviyelerine göre, varlığı tanımış, sevmiş ve saymışlardır. Ama, hepsi de gerçek Var'ı tanıdığını, sevdiğini ve saydığını sanmıştır. Görülüyor ki, Gerçek Var' dan ve tezahürlerinden haberdar olacak, hoşlanacak ve hayranlık duyacağız. Mutlak Var'ı ve bütün varlık tezahürlerini tanı mamak cehalettir. Tıpkı bunun gibi, Mutlak Var'ı ve bütün varlık tezahürünü sevmemek ve saygı duymamak da cehalettir. Cehaletten kurtuluş, Var'ı gerçekten bilmek, gerçekten sevmek ve gerçekten saymakla mümkündür. Mutlak manada Var olan, hiç şüphesiz ne madde, ne hayat, ne de ruhtur. Bunların varlıkları mevhum değil, itibaridir. Bütün varlık tezahürleri Mutlak Varlık ile varlıkta durabilirler.
İnsanoğlu, Mutlak Varlık ve hakikatı ifade için en güzel ve yüce kavram olarak Allah sözünü seçmiştir. Bu sözü, yeniden ve şevkle kullanmak gerekir. Mutlak Varlık tektir ve Allah'tır. Tanımanın, sevmenin ve saymanın ezeli ve ebedi yönü Allah' a doğrudur.
Her türkünün derin bir hikayesi vardır
youtu.be/pLjQhoDOLVA
Söz yakar mı? Yakar. Acıtır mı? Acıtır. Yanar mı peki? Hem nasıl… Ha söz ha köz… İnsan, kimi zaman közde yürüse yanmaz da bir tek sözle kül olur.
Söz, köz, kül…
“O Yar Gelir” türkü tadında bir ezgi. Sözleri doğa ile iç içe. Bağlaması omzunda yollara düşmüş halk âşığı sanki Ruhi Su… Sanki dağ bayır gezen bir
Mutluluğun peşinden koşmak?..
Hayatın asıl amacı, birçoklarının sandığı gibi 'mutlu' olmak değildir. Eğer öyle olsaydı, yaşam çok basit olurdu. Fakat, içinde var olmaya çalıştığımız 'yaşam' o kadar basit değildir! Bu gerçeği çoğu zaman unuttuğumuz için hep mutluluğun peşinden koşmuyor muyuz zaten? Halbuki mutluluğun peşinden koşulmaz; onun ayağına gidilmez... İnsan, yüce işlerin peşinden koşarken mutluluğa rastlar sadece! Mutluluk, insanın peşinden koşmalıdır ve onun ayağına kadar gelmelidir. Bu gerçeği bilmeyen ya da önemsemeyen bir insan, hayatının sonuna kadar mutluluğun peşinden koşar; onu yakaladığını ve ona ulaştığını zannetse bile aslında ona hiçbir zaman yakın olamamıştır... O talihsiz insan, sadece mutluluğa yakın olduğunu 'sanmıştır,' hepsi bu!
Tavsiye kitaplar:
Ölüm Gecesi / 
Ateşten Asa / 
Ruhlar Panayırı
