Mûsâ, "Rabbimiz!" dedi, "Sen Firavun'a ve adamlarına dünya hayatında ihtişam ve servet verdin; insanları senin yolundan saptırsınlar diye mi yâ rab! Ey rabbimiz! Artık onların servetlerini silip yok et, kalplerine sıkıntı ver; elem veren cezayı görmedikçe iman etmesinler de görsünler!"
[Yûnus, 88]
Gerçekten öyle değil mi? ABD ve İsrail başta olmak üzere diğer kâfırlere verilen ihtişam ve servet, birçok Müslümanı yoldan saptırmadı mı? Bunlar, Allah'ın Aziz sıfatını, yani azamet, büyüklük ve mutlak güç sahibi oluşunu ABD ve İsrail'e vererek onların hiçbir sûrette yenilmez olduğuna inanmadılar mı? "Senin ne gücün var, senin ekmeğini bile dışarıdan gönderiyoruz! Sen iki tane uydurma füze atıyorsun, İsrail'e sinek vızıltısı gibi geliyor" diyerek, Müslümanların onurlu mücadelesini küçümsemediler mi?
"Biz domuz kelimesini ağzımıza almıyoruz ama her gün dedikodu etmeye, gıybet etmeye, suizan etmeye, birbirimizi arkadan çekiştirmeye devam ediyoruz. Ya Allah korusun, kimse yanlış anlamasın günahı küçümsediğimden söylemiyorum, domuz eti yesem nolur ya, maddi ve manevi bütün günahı sadece şahsıma ait olan bir günah. Ama gıybet öyle bir şey mi? Gıybet bir yuvayı yıkar, gıybet bir aileyi parçalar, gıybet bir memleketi birbirine düşürür."
Güneş bir farklı bakıyor bugün yüzüme;
Alay mı ediyor yoksa..
Takdir yahut küçümseme mi bu?
Anlayamadım.
Belki de sadece sırıtıyor yalnızlığıma.
Öyle ya, Güneş’te biliyor;
Sensiz yalnızlığımın sonsuzluğunu…
Ve artık senin dahi dindiremeyeceğini…
Öyle ya, Güneş’e bile komik geliyor;
Ölümlü bedenin ölümsüz yalnızlığı..
Güneş, haklı gülsün…
Fakat Işıklı bir yalnızlık bu;
Biraz yeşil, biraz mor…
Çocukluğum gibi gri,
Yaşam gibi tatsız ve aromasız,
Sâde bir tükeniş
Güneş bu kadarını bilemez.
Gülsün…
Murat TEMUR
İnsan her şeye alışır diyorlar ya, öyle değil aslında. Başka çaren olmadığı için katlanıyorsun ama alışmıyorsun 
Bir Ses Böler Geceyi 
Ahmet Ümit