Biri size yanlış yaptığında, hiç affetmeyin direkt hayatınızdan silin. Zaten sizi hak etmiş olsa size karşı yanlış bir girişimi olmaz. İnanın bu insana öyle büyük bir huzur, öyle büyük bir rahatlama hissi veriyor ki.. Bu sabah bir mesaj aldım. Değer verdiğim, bana da değer verdiğini düşündüğüm birisi bana büyük bir yanlış yaptığını kendi ağzıyla söyledi. Eee buna vicdan diyorlar işte. Neyse tepkim çok sert oldu tabi. Hemen rehberimden, hesaplarımdan ışık hızıyla çıkardım. İlk başlarda sinirlendim ama şimdi gayet sakinim. Hak eden birine defol demenin, s*kt*r çekmenin verdiği o rahatlık hiçbir şey de yokmuş, bunu anladım. Ben kimsenin oyuncağı yapamam kendimi. Yanlış yapan herkes hak ettiği bedeli öder, benim hayatımda...
A.U
Bugün dünyayı kurtardım sevgilim
Bana kadar nasıl kaldı merak ediyorsundur eminim
O bildiğin koca pelerinli, koca harfli kahramanlar
Bana bırakmazlardı böyle işleri haklısın
Neden ben diye sordum tabi ki danışmaya
Mazereti varmış her birinin
Dişçi randevuları, kamu spotu çekimleri, toplu açılışlar,
Baktım tekrar bana gönderilen
Harekete Geçmeyi Engelleyen İnanç ve Düşünceler:
1. Değişmezlik İnancı; Böyle gelmiş böyle gider.
2. Etkisizlik İnancı; Bu yaptıklarım işe yaramaz ki.
3. Gereksizlik İnancı; Yapsam ne olacak ki.
4. Kontrolsüzlük İnancı; Benim elimde değil ki.
5. Erteleme İnancı; Daha sonra yaparım.
6. Yetersizlik İnancı; Yapamam ki.
7. Mükemmeliyetçilik İnancı: En iyisini yapabilecek seviyeye gelene kadar hiçbir şey yapmamalıyım.
8. Başarısızlık İnancı; Ben bu işi yapamam.
Bi okuyun lütfen
-Aaaa şu kadının yaptığına bak. El kadar çocuk ne yapacak o kadar oyuncağı?
-Karışmayın siz.
...
-Ayol mevsimi değil. Ne diye alıyorsun o kadar meyveyi.
Orhan Pamuk Okuması Sonrası
Aslında romancı olmak istiyordum. Ama anlatacağım olaylardan da anlayacaksınız ki romancı olamadım. Şimdi ise burada, çocukluğumdan beri babamla ufak tefek de olsa sorunlar yaşayıp, bir nevi sığındığım bu sessiz evde, saf ve düşünceli bir romancı gibi camdan, az ilerideki bahçede çalışan kuyucu ustası ile çırağını izliyordum. Bu sessiz evimiz
Çok mu şey istiyorum...
Toz kondurmuyorum üzerine,
Kabullenmek istemiyorum çünkü;
"Hayır!" diyorum, yapmaz,
"Yapamaz diye değil,
bana kıyamaz çünkü" diyor kalbim bana.
Yapmazsın değil mi? Kıymazsın bana?!
Paramparçayım ya ben, toparlarsın sen.
Ama küllerimden doğmam için,
Öyle her parçamı bir tarafa atmak için değil ha...
Sana güveniyorum ya hani,
Bari sen vurma güvenimden...
Yakala düşüncelerimden,
Kendine doğru çek.
Beni öyle bir inandır ki,
Ama sen bile inan sana,
"Bunu yapamam ona!" de
De ki; aklından bile geçmesin beni kaybetmek.
Ha sevdiğim?!
Çok mu şey istiyorum?
Seni senden senin rızan ile istemek
çok olmasa gerek...
Kitabsever