İlk yazarlık sorgulamam:
-Çakır anneni, babanı hiç mi tanımadın? Doğuştan mı öksüz ve yetimsin?
Ve aldığım ilk öksüz yanıtı:
-Ne anamı tanıdım, ne babamı. Beni birileri büyüttü. Ama o kadar çok kişi büyüttü, o kadar çok el değiştirdim ki beni kim büyüttü, onları bile ansımıyorum. Çocukluğumdan beri çalıştım. Çalışmayana ekmek yok. Unutma bunu yavrum. Bin bir iş yaptım. Ama hep samanlıklarda, ahırlarda yatıp uyuduğum için olsa gerek, arabacı oldum. Atlarla büyüdüm.
-Hep atlarla mı?
-Kendimi bildim bileli. Öylesine ki onlarla konuşurum.
-Atlar seninle konuşur mu?
-Konuşur. Hem yalnız kendi atlarım değil, tüm atlar.
-Öyleyse bana da atlarla konuşmasını öğret.
-Bak, bu öğretilemez işte.
-Niçin?
-Çünkü ahırda doğman, ahırda onlarla büyümen gerek.