beni hiç anlamadın,
anlamayacaksın...
aslında o kadar da farklı değiliz,
farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
senin gitmeyen korkuların var;
Gözlerinde bir masumiyet parıltısı vardı, yüreğimde ise umut dolu bir inanç. Birinin içindeki iyiliğe ve güzelliğe olan inancım, beni ona doğru çekti. İyilik ve sevgiyle yaklaşmak istedim, yüreğindeki bu masum çocuğa el uzatmak istedim. Ancak bazen, kalbimizin sesini dinlemek, bizi beklenmedik bir yola sürükleyebilir.
O yolda ilerledikçe,
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
_İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.
_Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.
_Hiçbir şeyi kendisi kadar sevmeyen insan, sevdiği varlıkla, kendi kendisiyle baş başa kalmaktan çok hiçbir şeyden korkmaz. Her şeyi kendi için arar ama en çok kendinden kaçar.
Oysa yüreğimde mutluluk vardı.
Bütün yaşamım boyunca anımsayacağım bir akşam.
Bütün bir yaşam boyu!
"hiçbir şey demiyorsun," diyordu annem. "üzgün gibi bir halin var."
oysa yüreğimde mutluluk vardı.
bütün yaşamım boyunca anımsayacağım bir akşam.
bütün bir yaşam boyu!
Sayfa 129Kitabı okudu
