İşte bütün oyunlar bitti. Perde kapandı. Salonda benden başka kimse yok artık. Bir köşede onu bekliyorum. Oysa ki, o çoktan gitmiş olmalı. Perdenin arkasında kimseler olmadığında kendime inandırmak ne kadar güç. Oyun yeniden başlasın ve hiç bitmesin istiyorum. Ama hep o olsun sahnede. Kesiksiz ve süresiz o olsun. Uzaktan görsem yeter. Belli belirsiz sesini duysam, bu yetecek bana. Hayal meyal görebilsem yüzünü; başka bir şey istemem.