Sevgi tuhaf bir şey Jan. Ancak kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kaldığında uğrunda savaşmaya başlıyorsun.
“O zaman sen de seviyorsun çiçekleri.”
“O seviyor diye.”
“O seviyor diye.”
İnsandı. Elleri olan bir insandı. Bir delinin zihnine, bir insanın bedenine sahipti. İnsandı. Bana el sallayan bir insandı. Doğru ya… Dünyadaki en büyük şeytan, en ahlaksız varlıklar, en korkunç yaratıklar… Hepsi insandı.
Ben de insandım.
Belirsizlik beni korkutuyordu. Karanlığın içinde bir sonraki adımımı attığımda, ayağımın altında bir zemin olup olmayacağını bile bilmezken kıpırdamaya nasıl cesaret edebilirim ki?
Bazen onlarca kelime bile basit bir duyguyu anlatmayı başaramazdı.