Ne kadar küçük şeyler
için ağlardık ...
bir tutam saç ,
bir oyuncak araba ,
bir bebek ...
Şimdi büyüdük ...
Çok büyük olaylar bile
ağlatmıyor bizi
Ölümler , ayrılıklar , savaşlar
Şimdi daha mı güçlüyüz ,
yoksa daha mı alışkan ?
Hayatı öğrenmek alışmak mı acaba ? ...
ELAZIĞLI DEPREMZEDE YAVRULARIMIZIN BİLİNÇ ALTINDA KORKU VE ENDİŞE SÖZ KONUSU . ...ŞEHRİNİZDE BULUNAN EN YAKIN KIZILAY AFAD İHH GİBİ SİVİL TOPLUM KURULUŞLARINA. ..DEPREMZEDE YAVRULARA GÖNDERİLMEK AMACIYLA OYUNCAK BEBEK ,TOP ,OYUNCAK ARABA KAMYON GİBİ NESNELER BAĞIŞLAYABİLİRSİNİZ. ..
HİKAYEMİN 2.BÖLÜMÜ
2.BÖLÜM HAZIR
SEVGİLİ OKURCANLAR ,
HAZIR DURUMDA SİZLERE SUNMAKDAN MUTLULUK DUYUYORUM .
YORUM,BEĞENİ VE YAPLAŞIM YAPMAYI UNUTMAYINIZ .
2.BÖLÜM
Türkiye'nin Otomobili kaç TL pardon?
Ülke olarak elektrikli otomobil üretmişiz güzel. Konsepti de : "Türkiye'nin otomobili" harika. Şekerim şimdi Türkiye'nin otomobili deyince sanki herkesin alacağı alabileceği bir şey canlanıyor insanın gözünde. Öyle de olmalı ayol sonuçta milli araba değil mi? İlla ucuz olmalı ne de olsa yerli üretim değil mi? Asgari ücrete 300 Tl zam yapılan ülkemizde üretilen bir otomobili her vatandaş alabilmeli sonuçta. Ancak fiyatlara bakıyorsun taban fiyat 150.000 TL şimdi elinizi vicdanınıza koyun. Bu Türkiye'nin otomobili mi yoksa Türkiye'deki zenginlerin otomobili mi? Asgari ücretle evini zor geçindiren, ekmek 1.75 TL olduğu için dudağını büken adam elektrikli otomobil üretmişiz diye seviniyor. Anadolu insanı gerçekten çok saf. Alamayacağı bir araba için ülkesi adına sevinebiliyor. Aramızda 150.000 bu araba için çok iyi fiyat diyenler olabilir. Kendi zenginlikleridir bir şey diyemem. Ben kendi maaşımla hem tek göz oda evim için kiramı ödeyip hem ihtiyaçlarımı karşıladığım zaman ay sonuna kredi kartına eksi hanelerde anca girebiliyorum. Ülkemin mühendisleri asla alamayacağım bir araba yaptı diye sevinmek konusunda çekimserim. Zenginler için yeni bir oyuncak yapmışlar benim için işin özeti bu şekerim. 150.000 TL nedir acaba hiç bir arada gören var mı? :)
Bir Tane Daha İlleti
Bence çocuklarımızı ‘bi tane daha’ hastalığından korumalıyız. Evlerimiz hıncahınç eşya dolu. Müze gibi salonlar, tıklım tıkışık gardıroplar, taksiti yıllar boyu sürecek telefonlar, beyaz eşyalar, tabak çanaklar içinde nefes almaya çalışıyoruz. Zaman böyle çünkü; hep al diyor, hep tüket diyor, alsak alsak bedavaya ne alsak diyor, ye yavrum ye
Cemil Meriç
Ne garip bir oyuncak şu insan! Yürür, konuşur ve acı çeker. Kendisine ve çevresine ait hiçbir şey bilmez. Bir nevi ıstırap makinesi. İplerini başkaları çeker. Hantal ve şapşal bir robot. Neye sevinir bilinmez. Sınırsız olan hayalleri ve acı kabiliyeti. Etten bir kafes ve acz içinde kıvranan bir ruh… Vücut araba, akıl arabacı. Ama gözleri bağlı arabacının, arabaya hükmeden, atlar… Buda haklı: Varolmak için yok olmak lazım, parça bütüne kavuşacak ki hasret dinsin. Bütün musiki, bütün şiir, bütün aşk, bu bir çuval kemik, bu asi ten, bu aptalca endişeler ne olacak? Ne olacağını bilen var mı? Kader hep oynayamayacağı roller yükler insana ve ıslıklar.
Ne kadar küçük şeylere ağlardık..
Bir tutam saç, bir oyuncak araba , bir bebek...
Şimdi büyüdük
Çok büyük olaylar bile ağlatamıyor bizleri...
Ölümler , iflaslar , savaşlar...
Şimdi daha mı güçlüyüz ?
Yoksa daha mı alışkın ?
Hayatı öğrenmek alışmak mı acaba ...
Sunay Akın