Türkçe'ye çevrilen 4. Svendsen kitabı. Bu sefer kötülüğü merkeze alarak bugüne kadar konunun nasıl tartışıldığını, ele alındığını yazmış Svendsen.
Kitap üç bölümden oluşuyor; ilk bölümde "kötülüğün teolojisi", ikinci bölümde "kötülüğün antropolojisi" ve üçüncü bölümde "kötülük problemi" incelenmiş.
Diğer Svendsen kitaplarından farklı olarak bu kitabı Murat Erşen değil, Mehmet Hocaoğlu tercüme etmiş. Murat Erşen kitabın editörlüğünü yapmış bu sefer. İlk bölüm ele aldığı konu itibariyle muhtemelen tercümesi zor bir bölümdü. Ben okurken biraz zorlandım. Ama kitabın geneli için konuşacak olursak Mehmet Hocaoğlu'nun kaliteli bir iş çıkardığını düşünüyorum.
Kitapla ilgili yorumuma gelirsek; diğer kitapları kadar beni tatmin etmediğini söylemeliyim öncelikle, bir şeyler eksik kalmış gibi hissettim kitabı bitirdiğimde. Aslında bu eksikliğin nedeni Kuzuların Sessizliğinden yapılan bir alıntıda belirtilmiş kitapta: "....kötülüğü yeniden tanımlarken öyle bir eğilim gösteririz ki toplumsal kötülüğü "toplumsal bir problem" olarak görürken bireysel kötülüğü "kişilik bozukluğuna indirgeriz." Bireysel kötülüğün kişilik bozukluğu gibi algılanması bu konunun daha az ele alınmasına neden olmuş ama hiç yer verilmemiş de değil.
Kitabı okurken diğer Svendsen kitaplarında olduğu gibi ilginç anektdodlara bolca yer verildiğini söylemek mümkün, bu da bana göre okurun ilgisini hep diri tutuyor. Daha önce de söylediğim gibi ilk bölümü bitirmek benim için biraz zor oldu ama kitabın devamı çok hızlı bir şekilde okutuyor kendisini.
