Bilim tarafından aptallaştırılmamış insanlar.
ve sonuç olarak bazı insanların sermaye toplaması gerektiği, diğerlerinin ise bütün hayatları boyunca çalışarak bu sermayeyi arttırmaları ve bir yandan da kendilerini söz verilmiş olan üretim araçlarının toplumsallaştırılmasına hazırlamalarına dair teori; bazı insanlarin, diğerlerine, geçmişe kıyasla daha da fazla acımasız davranmalarına sebep oluyor ve (özellikle bilim tarafından aptallaştırılmamış insanlarda) bazı şüpheler uyandırmaya başlıyor.
Sayfa 38Kitabı okuyor
Hayatım boyunca tek bir düşünceye saplanıp kalmış, monoman insanların her türü hep dikkatimi çekmiştir, çünkü bir insan kendini sınırladığı ölçüde sonsuzluğa da yaklaşmış demektir; özellikle dünyaya sırt çevirmiş gibi gözüken bu tür insanlar, özel malzemeleriyle kendilerine karıncalar gibi tuhaf ve gerçekten bir defaya özgü küçük bir dünya modeli inşa ederler.
Her inanç küstahlaştırır; yeni edinildiğinde, kötü içgüdüleri harlandırır; onu paylaşmayanlar, sadece acıma ve horgörüyü hak eden mağlup ve yeteneksizler gibi görünür. Politikadaki, özellikle de dindeki çömezleri gözlemleyiniz; dümenleriyle Tanrı'nın ilgisini çekmeyi başaranların hepsini, din değiştirenleri, Mutlak'ın sonradan görmelerini... Bunların haddini bil- mezliğiyle, iman ve kanaatlerini kaybetmek üzere olanların tevazuunu ve görgülülüğünü karşılaştırın...
Sayfa 75Kitabı okudu
Daimi mutluluk sürdürülebilir midir,
Mutluluk üzerine aktör Paul Hörbiger, epeyce iyimser. Diyor ki:
"Mutluluk çoğu zaman, boşuna aranan gözlük gibidir. İnsan, burnunda iken bulamaz."
Benim yıllardan beri aklımdan geçirdiğimi, Oswald Spengler çok iyi özetliyor: "Sürekli mutluluk bezdiricidir."
Gerçekten de özellikle abartılmış mutluluk, şaşkınlığa sürükler. Sürekli mutluluk ise, uyuşukluk yaratır. Ruhsal miskinleşmenin, kanalına giriştir. Aslında sürekli mutluluk da, abartılmış bir ölçüsüzlüktür. Arasıra huzurlu olmak, yalnız huzurlu olabilmek, adam olana yetmelidir.
Sayfa 67 - Mutluluk ArarkenKitabı okudu
