Özellikle ben mutsuzken :))
Ah! Mutlu bir insan bazı anlarda nasıl çekilmez oluyor!
Sayfa 74Kitabı okudu
Vücudumun nerdeyse her yeri ağrıyor.
Özellikle geceleri mutsuzken...
Rüyalarımda şehre kadar gelen dev dalgalar görüyorum.
Her seferinde ben ve ailem son anda kurtuluyoruz.
Bu hayattan zevk alamadığım için rüyalarımı kontrol etmek için yollar arıyorum.
Bu sıralar başarılı olmadım.
Genellikle kaldığım odanın kapısını kapatıyorum.
Yalnız kalmayı sevdiğimi şu sıralar sanmıyorum.
Müzik dinlemek dışında hiçbir şey mantıklı gelmiyor.
Saçma sapan youtube videoları, instagram, insanların hayatları, gösteriş oyunları, hiç olmazsa hayatları, oldukları insan bile beni oradaki hayata çekmeye yetmiyor.
Deli gibi sıkılıyorum.
Değil hayaller, cümleler kurmak bile zor geliyor bazen.
Sabah uyandığımda yaşamak için bir heves bulamıyorum.
Aynı zamanda buna katlanmaya zorunlu hissediyorum.
Gelecek için araştırmalar yaparken bu üniversitelerden herhangi birine gittiğimde başlayacak yeni hayatımın beni mutlu edememesinden korkuyorum.
Eskiden değer verdiklerim artık gözümün önüne midemi bulandıran anılarla geliyor.
Çok kötü hissettiğimde yalnız ağlıyorum.
Kimseyi aradığımı sanmıyorum.
Hepsi sıkıntıdan...
Ne istediğimden emin değilim.
Günde onlarca defa hayatımın kötü ve sıkıcı olduğunu düşünüyorum.
Bunu düzeltmek içinse hiçbir şey düşünmüyorum.
ne zaman mutsuzum
ne zaman mutlu,
özellikle de
mutsuzken mi mutluyum
yoksa mutluyken mi mutsuz
bilemiyorum.
nasıl arınayım ben,
sevgilim, senin için?
Sayfa 39Kitabı okudu
Su dolu üç sarnıç var Tanrı'nın Evi'nde:
Birisi içimiz
birisi dışımız
birisi ağaçlarımız için.
Benimse iki sarnıcım var:
Birisi duru
birisi bulanık su ile dolu.
Ve bir türlü anlayamadığım
bir bağlantı var aralarında.
Ne zaman mutsuzum
ne zaman mutlu,
özellikle de
mutsuzken mi mutluyum
yoksa mutluyken mi mutsuz
bilemiyorum.
Nasıl arınayım ben,
sevgilim, senin için?
Sayfa 106
Vücudumun nerdeyse her yeri ağrıyor.
Özellikle geceleri mutsuzken...
Rüyalarımda şehre kadar gelen dev dalgalar görüyorum. Her seferinde ben ve ailem son anda kurtuluyoruz. Bu hayattan zevk alamadığım için rüyalarımı kontrol etmek için yollar arıyorum. Bu sıralar başarılı olmadım. Genellikle kaldığım odanın kapısını kapatıyorum. Yalnız kalmayı sevdiğimi şu sıralar sanmıyorum. Müzik dinlemek dışında hiçbir şey mantıklı gelmiyor. Saçma sapan youtube videoları, instagram, insanların hayatları, gösteriş oyunları, hiç olmazsa hayatları, oldukları insan bile beni oradaki hayata çekmeye yetmiyor. Deli gibi sıkılıyorum. Değil hayaller, cümleler kurmak bile zor geliyor bazen. Sabah uyandığımda yaşamak için bir heves bulamıyorum. Aynı zamanda buna katlanmaya zorunlu hissediyorum. Gelecek için araştırmalar yaparken bu üniversitelerden herhangi birine gittiğimde başlayacak yeni hayatımın beni mutlu edememesinden korkuyorum.
Eskiden değer verdiklerim artık gözümün önüne miğdemi bulandıran anılarla geliyor. Çok kötü hissettiğimde yalnız ağlıyorum. Kimseyi aradığımı sanmıyorum. Hepsi sıkıntıdan... Ne istediğimden emin değilim. Günde onlarca defa hayatımın kötü ve sıkıcı olduğunu düşünüyorum. Bunu düzeltmek içinse hiçbir şey düşünmüyorum.
