"Hep kötü olmaya özendim ben. O kadar çok kötülük gördüm ki sonunda ben de onlar gibi olayım, bitsin bu acı dedim. Dışım olsa da içimi bir türlü kötü yapamadım. İnsanları kırdıkça, üzdükçe, perişan ettikçe kendime daha çok kızdım. Kendime kızmak hiçbir şeyi düzeltmedi. Onlar, onları affedemediğimi sandılar ama ben kendimi affedemedim. Sonra her şey birbirine karıştı. Onlar kim, ben kimim bilemedim. Yüreğime oturdu bir şey, kalk dedim kalmadı."
Sayfa 60 - Remzi KitabeviKitabı okuyor
Uykusunda konuşuyor gibi :)
Uzun lafın kısası: Aşk, "bulunabilen" bir şey değildir; objet trouve (buluntu nesne) ya da "hazır" bir şey de değildir. Her gün, her saat sürekli olarak yeniden "yapılması" gereken, daima diriltilmesi, teyit edilmesi, özen gösterilip ilgilenilmesi gereken bir şeydir.
Bir aynanın karşısına geçtiğimde, içimde bir duraklama oluyordu sanki; tüm kendiliğindelik sona ermiş, her el-kol devinimim bana yapmacık ya da özenti gibi görünüyordu
Yaşadığımı göremiyordum.
Dünyaya defalarca gelmek isterdim. Birinde bir müzisyen,
mesela bir piyanist olmalydim, ya da bayildigim o enstrüma-ni, kalbimin sesini vücudumdan disari tasiracak vivolonseli
calabilmeliydim. Cazda derin duygu ve düsünceleri emprovize esnasinda selendiren bir saksafoncu... Rock müziginde bir elektro gitarist... Sabahin erken saatlerinde, ama hep ayni zamanda, masasinda yazan bir romancı... Hayalimdeki adam hic terk etmedi beni. Bilakis, bu hayata katlanmami sagladi.
Sanatsever olmak, sahneye özenmek, kendim yapamasam da aciyla, kiskançlikla, takdirle alkislamak.
Bu ömürde ben az
"insan" oldum, o sanatçılardı bu sifata layik olan. Çok üstün
degillerdi onlar, ben "az"dım.
Sanat doğayı taklittir" der Aristoteles. Bu taklit, bu yeniden yaratma, ozanın doğadan alıp kullandığı malzemelerin şekline, oranına, dengesine göre ayrı bir eser yaratma demektir. Gerisinde kalmış destan ozanlarına neler borçlu olduğunu bilme- diğimiz Homeros bugün bize yerden fışkıran bir pınar gibi gö- rünüyorsa, Vergilius'un Aeneis'i kentte özene bezene, sanatla yapılmış bir fıskiyeye benzer, ozanın hayalini işletip, ölçülerini kendince kullanarak yarattığı bir fıskiyeye
Sayfa 16Kitabı okuyacak
Biz sırları özenle kucaklayan insanlarız.
Sayfa 270Kitabı okuyor
Bu Türkiye'de geçerli değil. Daha o kadar gelişemedik...
"Hayret verici olan şu ki diğer tüm konularda öğretmene ve eğitime ihtiyaçları olduğunu kabul ediyorlar, bu konuları belli bir özen içinde çalışıyorlar; hiç öğrenmedikleri ve hiç öğrenmek istemedikleri tek konu, yaşama ilmi."
- Nicole
İş Bankası Yayınları
Mutlu olun diyor sanırım.bazen elde değil
"Bre insan! Dertlerin az mı geliyor da yeni dertler uyduruyorsun?sanki iyi durumda mısın da,ikide bir kendi kendini kötülemeye özeniyorsun...Ne diye yeni yeni çirkinlikler yaratmaya çalışıyorsun; içinde ve dışındaki dünyada o kadar çok çirkinlikler var ki...sanki çok mutlu ve rahat mısın ki rahatının yarısı sana batıyor."
Ona yakınlaştıkça kendi ışığımı daha çok keşfediyordum, çünkü her zaman elimden gelenin en iyisini yapmaya özendiriyordu beni.
Sayfa 39Kitabı okuyor
En yakın yabancı
Şehre onurlu bir sadakatın varlığını batırarak
Üstümü çarptırıp karışık hesaplara
Göğsümde kahramanca bir gürültü
Kabaran bir kımıltı yükseltiyor
Nabzımda arta kalan çiçek tortuları için
Herkesin içinde kaba, kaypak ihanetleri
Görmezden gelmeyi bulandıran bir körlüğü
Bir kenara itip
Temize çıkmak için
Feraget edilmiş bir hayattan
En yakın
Aile
MUTLU EVLİLİĞİN SIRRI
- Ev de söz sahibinin Allah olması yani O'nun kelamı Kur'ân ne diyorsa onu yapmak, onun dışına çıkmamaya çalışmak (Evde Allah'ın hakimiyeti)
- İbadetlerine özen göstermek.
- Helal ve Tayyip (temiz-doğal) olan şeyi almak. Haram ve zararlı şeyleri eve almamak.
- Günde 30 dk ailecek kitap okumaya ayırmak.
Yazılamayan Zaman
Herşeyi yazarım da
zamanı yazamam -
o yazar çünkü
beni.
Yazar beni
yavaş yavaş
özenli -
Gitmek / Buğu
Az önce önünden geçen kadını ilgiyle inceledin. Derisi büzüşmüş yüzünün görüntüsü buruşuk bir muşambaydı sanki. Eski yüzlü kumaşlar vardır ya hani, yıpranmış döşemelikler, işte kimi insanların eski yüzlü olduğunu düşündün, hatta onun böyle doğduğunu, hiç genç olmadığını. Uzaklaşmaktaydı ama görüntüsü asılı kaldı gözlerinde, içine battı bakışlarındaki hüzün yüklü ışık, canın acıdı. Üst dudağı çizgiydi, ince bir çizgi, öpülmemiş, öpülmeye değer görülmemiş, gün geçtikçe unutmuş unutulmuşluğunu. Mutsuzluklar göçertirdi bir kadını. Özenerek diktiği, göğüs bölümünü balgümeciyle süslediği geceliğini giyip gitgide buzlaya dönüşen yatağına suçlu suçlu sokulduğu gecelerde itilip kakılmak, ipince dudaklarından, tahta gibi gövdesinden, varla yok arası memeleri yüzünden suçlanmak. Asmadaki bir salkım mor üzümün tanelerini sarmalayan buğuyu silmek gibi kolay mı yaşamdaki yanlışlıkları silmek?
Sayfa 55Kitabı okudu
