"Seni çok seviyorum," dedim anneme.
"Ben de seni," deyip sarıldı.
Hep fazlasıdır benim annem,
Uzun süre ayrılamadı.
Yağmuru sevmeyen var mıydı?
“Anlatarak öğretilmez aslında; kendine bir ağaç bulup, her gün çıkmalısın ona.”
"Yağmurun dansla ne ilgisi var anlayamadım," dedi Yağmur Adam.
"Sevdiği bir müzikle dans edebilir her insan."
"Herkes değil," diye düzeltti onu küçük kız.
"Kulaklarım sesleri duymada pek iyi değil, ayaklarımsa düşen yağmur damlalarını rahatlıkla hissedebilir. Damlaların ritmi büyülü bir müzik gibidir. İşte bu yüzden dans edebilmem için yağmur gerekir!"
Yağmur adam gökyüzüne baktı,
bulutlar bir anda dağıldı!
"Dönmeyeceğim bir daha," dedi.
"Yağmurumla mutsuz etmeyeceğim kimseyi!"
Ve yavaşça uzaklaştı, gözden yitip gitti.
Herkes ne kadar mutluydu!